bele bilmirem. O menim üçün insanlıqdan payını almamış bir varlıqdı" - ani gelen hönkürtünü basdırmaq üçün dişlerimi elimin üstüne basdırdım. İçimi çıxarırdılar sanki. Qarşımda eyleşib bardaş qurdu. Mene toxunmaq üçün elini qaldırsa da yeniden aşağı endirdi.
Derin nefes çekdim içime - "Sonra atam getdi. Onda biraz böyük idim. Seni atıram yox, işlemeye gedirem demişdi. Her neyse...Nenemle ikimiz qalmışdıq. He, birde Nermin var idi. Her ay atam pul gönderirdi. Yeni ele dolanırdıq. Nenem oxutdu meni. İki xeyalım var idi. Bir nenem üçün ev tikmek, biride atamdan asılı olmamaq. Neneme özüm baxmaq isteyirdim. Sonra nenemin xesteliyini öyrendik. Bundan üç il evvel. Qan xerçengi olmuşdu" - gözlerimi berk-berk sıxdım. Canım çox yanırdı. Qoluma deyen istilikle ürküb divara daha da qısılınca Ayazın eli havada qaldı.
"Bele şeyler etme. Men yaxşıyam" - dedim quru sesle. Başını sallayıb elini aşağı endirdi. Ele baxırdı ki, üzüme. Acıyla, merhemetle.
"Harda qalmışdım" - gözlerimi sildim - "He, sonra müaliceye başladıq. Evvelce müaliceye cavab versede sonradan orqanizmi dermanları qebul etmedi. Hem de yaşlı idi. Xestelik ona çox ağır gelirdi. Sonra sizin şirkete geldim. İlk gün senle toqquşduq" - baxışlarımı yerden qaldırdım. Dodaqlarından keder dolu gülümseme var idi.
"Sen ağzı açıq etrafı izleyirdin" - dedi eyhamla.
"Sen de yüksek eqonu ele onda belli etmişdin" - deyince qaşları havalandı.
"Demek, yüksen eqo...". Gülümsedi. Başımı sallayıb burnumu elime sildim.
"Düzü, onda biraz qorxmuşdu gözüm. Men hara geldim deye...Sonra Arif beyle görüşdük. Çox istiqanlı biri idi. Onda biraz daha rahatlamışdım. Ata oğul olduğunuz heç ağlımdan keçmezdi. Çox şanslısan" - deyince gülümsedi.
"Çox..." -dedi istehzayla - "Ona göre qeddar baxıcılardan cana doymuşdum. Ona göre gecelerle pencere qarşısında istiqanlı dediyin Arif beyi gözleyirdim. Çox şanslıyam...". Sadece gözlerine baxmaqla kifayetlendim. Onunda canı yanırdı. Arif bey niye bele edib deye sorğulayacaq veziyyetde

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 181 >>