yeniden qarşıma keçib eyleşdi.

"Onun bildiyini haradan bilirsen? Yoxsa..."- başını salladı nece geldi - "Danışmısız". Qeyri-ixtiyari gülümsedim. Heqiqeten, bunu sorğulayacaqdı indi?!

"Sen ciddisen? Vacib olan budu, Ayaz?!" - ayağa qalxdım hirsle - "Hem dememişem deyirsen, hem de onun bildiyini haradan bilirsen deye soruşursan!". Başımı itirecekdim! Bu nece bir oyundu?!

Ayağa qalxıb qarşıma keçdi.

"Keç otur. Sakitleş!"

"Sakitleşmek?! Mümkündü bu?!Qürurum, hisslerim, duyğularım...Bunları itirerken nece sakit olmağı gözleyirsen menden?!" - üzüne doğru qışqırdım bütün qezebimle. Gözlerini qapadı.

"Bütün itirdiklerinin sebebkarı menem. Menim axmaqlığım ucbatından oldu! Heçne unudulmayacaq bilirem" - gözlerini açdı - "Lenete gelsin, Qırmızı, mene ne deyirsen de! Ancaq men, menim olana söz getirecek bir hereket edecek qeder eclaf deyilem!"

"Sene inanmıram". Esebden yerimde dura bilmirdim. Menim olanmış! Zorla menim olan demeli idi!

"Erşad! Öldün sen!". Dodaqaltı mırıldandıqları afallatdı meni. Men burada itirdiklerimden danışırdım o ne deyir! Hıh! Neye teeccüblenirem ki! İtirdiklerimi onun ucbatından itirmedimmi? İndi bütün bunlara yanmağını gözlemek tam bir axmaqlıqdı!

"Dünen danışdıqlarımız...Çox axmaqca olsa da peşmanlığına inanmışdım. Birce qram meni düşündüyüne, duyğularıma deyer verdiyine inanmışdım. Mene seni sevirem demişdin!" - ellerimi sinese qoyub bütün qezebimle geriye iteledim. Zibile qalasan! Bir millim bele terpenmedi!

"Menimle evlen dedin, Ayaz! Evlen dedin! Düzdü, hemin an ciddi olmadığını anlamışdım, ancaq indi çox gözel aldım cavabımı. Bilirsen ne var? Bundan sonra menimle oynamağına icaze vermeyecem. Oyun bitdi, Ayaz!"
Bir söz söylemesine imkan vermeden çantamı elime alıb otaqdan çıxdım.

İti addımlarla irelileyerken Erşad qarşıma keçdi.

"Çekil"

"Suay, o mene dememişdi"

"Çekil, dedim!". Otaqdan qırılma sesi gelince ikimizde hemin terefe çevrildik.

"Bunu danışacıq" - dedi Erşad sonra

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 181 >>