da daha sakit idi. Başımı salladım. Çenemi buraxıb bir az geriye getdi. Otağın qaranlığında parlayan ürkütücü baxışlarını bir an olsun menden ayırmırdı.
"Çünki, onların elinden tutmaq üçün, onları öpmek üçün bu qeder savaşmamışdım men. Onlar üçün bu qeder ezab çekmemişdim. Çünki, ilk defe bir qadını yatağıma saldıqdan sonra özümü alçaq hiss etmişdim. Çünki, heç bir qadın mene senin hiss etdirdiyin qeder aciz hiss etdirmemişdi. Çünki, heç bir qadının yanında gücsüz düşmemişdim men. Çünki, onlar heç biri mene itirmek qorxusunu yaşatmamışdı! Onların heç birine etdiklerimin açıqlamasını vermemişdim! Çünki" - durdu - "Çünki, senden başqa heç bir qadını sevmemişem men!". Bütün sözleri tek-tek dövr etmeye başladı beynimde. Helede gözlerini qırpmadan üzüme baxırdı. Bir söz tapmırdım demeye. Heqiqeten, bu qeder ferqi nece görmemişdim? Bu adam tek bir sözü ile meni yere de çırpa bilirdi, göylere de qaldıra.
Men eşitdiklerimi hezm etmeye çalışarken çenemden tutub üzünü üzüme yaxınlaşdırdı.
"Kifayetdi?". Dodaqları qıvrılınca men de gülümsedim özümden asılı olmadan. Celd başımı salladım.
"İndi yata bilerik, mavi gözlerine qurban olduğum?". Yox! Yox! Öldüm men! Üreyim axıb elime töküldü, medem çoxdan özünü asıb intihar etmişdi, beynim ise qapının yanında dayanıb mene el sallayırdı.
Men donub hereket etmezken Ayaz meni özüne çekib yeniden uzandı.
Saçlarımdan öpdü uzun-uzun - "İndi yat bunların heç birini düşünme"...
* * *
Gözlerimi açdığımda göreceyim ilk insanın Ayaz olacağını düşünmemişdim heç. Dodaqlarını her zamankı kimi qabağa uzatmış, qara saçları ise dağılmışdı. Bir eli boynumun altında digeri ise onun sinesinin üstünde olan elimin üzerinde idi. Pencereden otağa sızan narın güneş şüası altında parlayırdı qara kirpikleri. Bu veziyyetine gülümsedim. Ele derdsiz görünürdü ki. Yatarken sanki kiçik oğlan uşağı idi texmini otuz yaşındakı adam. Menim adamım...
İçimde tesvir ede bilmediyim sevinc var idi. Sanki dünyada sadece ikimiz varmış kimi. Özümü en son ne

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 181 >>