elinin tersi ile yanağından süzülen yaşı yox edib derin nefes çekdi içine. Ayaza döndüm. Gözleri uzaqlara dalmış, işare barmağını çenesine sürtürdü elece.
"Hele iki yaşında idi menim balam. Hekimler ürek çatışmamazlığı diaqnozu qoydular. Eslinde doğuşdan gelen bir xestelik imiş. Yoldaşım terefde bele bir xestelik var" - qadın titrek sesle dillendi. Barmaq etlerini didirdi elece. Nece edaletsiz bir dünyada yaşayırdıq...Körpe idi axı...İlahi, bele derd olar?!
"Bir il dayanmadan müalice etdik. Sonra imkanımız olmadı. Yoldaşım denizçi adamdı. Men de işlemirem. Anasından qalma daxma kimi evi satdı mecburen. Oradan gelen pulda ele iki aylıq müaliceye çatdı". Qadının çaresizlik dolu sesi tek-tek bütün sümüklerimi sızladırdı. Artıq tuta bilmediyim yaşlar süzülürdü yanaqlarımdan. Bu nece bir şey idi?! Bunun üstünde bir derd varmıydı bu heyatda?!
"Çaresiz qalmışdıq. Her gece yatanda sezzizce nefes alıb verişine qulaq asırdım. Yuxu getmirdi geceler gözüme. Birden men yatarken üreyi dayanar deye". Birden Ayaz hiddetle ayağa qalxıb otaqdan çıxdı. Sonra ise qapının çırpılma sesi doldu sessiz otağa.
Her iki elimle göz yaşlarımı silib derinden nefes aldım. Qadını teselli edecek bir söz demeli idim, ancaq tutulmuşdu dilim. Beynim donmuşdu sanki. O kiçik, qırmızı qızın nefes almaması ehtimalı...Bu dehşet idi sadece.
Sonda, qadın gözlerini qaldırıb mene baxdı. Gülümseyirdi.
"Sonra, Ayaz geldi qapımıza. Buradan keçen zaman maşını qara batmışdı. Qapını döydü. Kömek istedi. Melik evde idi. Nese, hava soyuq olduğu üçün eve devet etdik. Aysunu gördü. Aysu deyirem, ancaq o adı bele ona Ayaz qoyub. Niye Aysu onu bilmirem. Neyse...Hemin vaxt yaxşı deyil idi Aysunun veziyyeti. Balamı ölüm alırdı bizden" - sonda qadın ağzından qaçan hıcqırığa engel ola bilmemişdi. Özümü onun yerine qoymağa bele cesaretim yox idi. Menim içim bu qeder yanırsa...Onunkunu tesevvür etmek bele istemirdim. Yeniden eyni şeyleri tekrarladı. Gözlerini sildi, burnunu çekdi ve baxışlarını didiklediyi

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 181 >>