barmaqlarına endirdi.
"Xeste olduğu üçün heyetde oynamağa icaze vermirdik deye dostu olmadı heç balamın. Ona göre tanımadığı insanları tez qebul etmir. Ancaq nedense Ayazı gören kimi sevmişdi. Belke de hiss etmişdi Ayazın ona heyat vereceyini". Artıq gülümseyirdi qadın, gözlerinin içi kederle parlasa bele.
"Ayaz bizim etdiyimiz kimi Aysuya xeste kimi davranmırdı. Ele hemin günün seherisi hamımızı yığıb teyyare ile Bakıya apardı. Qızım yeniden orada müayine olundu. Yeni müalice yazıldı. Bütün bunları heç tanımadığı adamlar üçün Ayaz etmişdi". İçimdeki ağırlığın üzerine qürur hissi de elave olunmuşdu. Çeneme doğru süzülen yaşı sildim. Bütün bunları menim sevdiyim adam etmişdi!
"Uyğun ürek axtarışı üçün sıraya girdik. Tükenen ümidlerimizi yeniden geri qaytardı Ayaz. O qeder inanırdı ki. Bize de inanmaqdan başqa çare buraxmamışdı. Bir ay Bakıda qaldıq. Ayazın evinde...Sonra evimize qayıdıb müaliceni burada davam etdirmeye qerar verdik. Ayaz ne qeder etiraz etse de qayıtdıq. Ona daha ne qeder yük ola bilerdik ki" - gülümsedi - "Ancaq, Ayaz yene bir yaxşılıq daha etmişdi. Geri qayıtdığımızda evimiz temir olunmuşdu. Yeni eşyalar, rütubetsiz divarlar, balam üçün teze oyuncaqlar...Her şey...". Uzanıb elimden tutdu.
"Suay, elini tutduğun adam, menim qızıma ikinci heyat verdi. Ölümün pencesinden çekib çıxardı onu" - onun üzündeki keder dolu gülümsemeye qarşılıq men de gülümsedim. Dilimi itirmişdim...Ya da sesimi...Bu adamın qelbi ne qeder geniş idi bele? Menim adamımın...
Qadın geriye gedib üzüne düşmüş saçını arxaya atdı.
"Bir gün Aysu ile Ayaz danışanda eşitmişdim. Ayaz Aysuya demişdi ki, 'eger sağalsan seni başqa melekle tanış edecem. O da senin kimi qırmızıdı". Ah, indi anlayırdım. Meni ona göre buraya getirmişdi...!
"Eslinde biraz gec anladım danışdığı qırmızı meleyin sevdiyi qız olduğunu". Qaşlarım havalandı.
"N...Nece?" - deqiqeler sonra ağzımdan çıxan tek kelme bu olmuşdu. Gülümsedi.
"Bir gün dayana bilmeyib seni soruşdum. Bir söz demedi. Getir,

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 181 >>