bilirsiniz". Zibil! Onlarla gede bilmezdim! Yoxsa Ayaz bilerdi.
"Narahat olmayın. Tez qayıdacam"
"Ayaz beyin xeberi var? Onun icazesi olmadan çıxa bilmezsiniz". Bu da ne demek idi?!
"Ayaz beyiniz menim heyatımı idare ede bilmez. Ve" - son bir yalan - "xeberi var" - dedim çaresiz qalaraq.
"Üzr isteyirem" - dedi ve pert olmuş terzde başını aşağı endirib geriye qayıtdı. Esas pert olacaq olan men idim. Ayaz bilse belke de işlerinden olacaqdılar. Off! Çox tez gedib gelecem. Ayazın xeberi bele olmayacaq.
İti addımlarla binadan uzaqlaşıb heyetin gireceyinde meni gözleyen taksiye doğru addımlamağa başladım. Ve...Budur...! Zibile qalasan! Ayaz zeng edir! Xeberçilik etmişdiler! Bu deqiqe, elimde titreyen telefon qanımı dondururdu. Derinden nefes alıb qulağıma götürdüm telefonu.
"Hara gedirsen?!" - sesi ürküdecek qeder sakit idi.
"İşim var" - dedim gerginlikle ve qarşılığında qulaqbatırıcı sesle qarşılaşdım.
"Ne işin var?! Hansı iş senin canından vacibdi?!". Üzümü buruşdurdum. Qulaq perdemi zorlamışdı sesi. Üreyim yerinden çıxacaqmış kimi atırdı. Off!
"Tez qayıdacam". Taksiye eyleşdim.
"Dala qayıt. Hara isteyirsen onlar aparacaqlar". Tez-tez nefes aldığını hiss edirdim. Esebleşmişdi. Özüde çox pis!
"Artıq yoldayam". Sürücüye adresi verdim.
"Hansı cehennemdesense dala qayıt bu deqiqe!" - bir daha kükreyince telefonu qulağımdan uzaqlaşdırdım. Zibil! Ne edecekdim indi?!
"Suay, eşitdin meni?! Dala qayıt. Gelirem men"
"İşim var dedim, Ayaz! Yanımda adama ehtiyacım yoxdu! Özüm-özümü qoruya bilerem!" - dedim ve telefonu söndürdüm. Sesimi qaldıraraq üste çıxmağa çalışmışdım. Alındı göresen?! Off! Qayıdanda meni neyin gözlediyini bilmek bele istemirem. Hele mühafizesiz çıxdığım üçün bu qeder esebleşdise...Senanla görüşdüyümü bilse neler olardı! Telefonu ovucum içinde sıxıb pencereye çevirdim üzümü. Bu deqiqe, tek istediyim yolun tez bitmesi ve Senanla danışıb onu bizden uzaqlaşdırmaqdı.
Taksi deniz kenarında saxlayınca pulu ödeyib aşağı endim.

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 181 >>