(Erini qucaqlayaraq) inşallah. Inşallah ki bir de bizi qoyub getçessen
Rövşen. (Nezrinin alnından öperek pıçıltıyla ) getmiyecem da narahat olma
Daha sonra Rövşen ogluna baxır
Rövşen. Yusif niye danışmırsan ? Niye ataya ata demirsen?
Nezrin başını aşagı dikir ve gözlerinden yaş axır.
Nezrin. O danışa bilmir.
Rövşen heç ne anlamır.
Nezrin. Rövşen Yusif qüsurludu. Ne danışa bilir nefe eşide bilir birdeki Yusifin üreyindede qüsur var
Rövşen. ( o an çox qeribe olur bir teher özüne gelerek) axı dogum dan sonra hekim uşagda heç bir problem oldugunu dememişdi
Nezrin. Rövşen Yusif anadan gelme bele deyil başqa sebebden beledi.
Rövşen. Ne sebeb?
Nezrin heç ne demeden başını aşağı salıb göz yaşlarıyla o günü xatırlayır.
5 il evvel.
Mehkeme günü idi. Evdekiler mehkemeyle baglı evde deyildiler bir tek Nezrin Ramile ve iki balaca uşaqdan başqa. Nezrin heyecanlı şekilde otaqda gezişirdi. Gözü ancaq arabir telefona baxırdıki birden zeng geler birden eşitmez. Nezrinin fikirleri ancaq Rövşen de oldugundan körpesini de unutmuşdu.
O an.
İsanın (iradenin eri) qışqırıq sesleri.
İsa. Nezrin Nezrin
Nezrin bütün fikirlerden ayrılaraq celd ses gelen terefe qaçır.
Ses hamamdan gelirdi. Nezrin qaçaraq hamama daxil olur.
O dehşetli menzere
İsa ve qucagında cansız uşaq
Nezrin. Oglummm oglummm
İsa. Qışqırmagın yeri deyil Ramile tez hekim çagır
Nezrin key kimi olmuşdu. Tir tir esirdi. Qorxudan ne ogluna yaxınlaşa bilirdi nedeki bir kelme danşa bilirdi.
İsa heç neyi hüç kimi önemsemede uşagı qucagında üzü üste çevrir. Bir eliyle uşagın belini yavaşca ovur. Uşagın bogazına kimi elimi gezdirir.
Nezrin se qorxudan sadece susurdu.
5 dk sonra.
Yusif. Üeeee üeeee
Nezrin. ( Hıçqıraraq ) Ay Al lahhh s e nnee şş
ükkk ürrr
Yarım saat sonra.
Hekim Yusifi müayine etdikden sonra Nezrin gile yaxınlaşır
Hekim. Narahat olmayın yaxşıdı. Uşagı vaxtında qurtarmısız. Bir azda gecikseydiz uzaq olsun uşaq öle bilerdi. Amma
İsa. Hekim amma ne?
Hekim. Uşaq ne danişa bilecek nede eşide

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 13 >>