hekaye facebook...

Televizorun onunde dayanib simasini unutdugumu sandığım şexsin cesedinin tapılması haqqında xeberi izleyirem.O haralardasa canı ile boğuşarken men sevgi etirafı edib xoşbextcesine yaşayışıma davam edirdim. Men insanlıq borcumu yerine yetirmemiş bir eqoist idim. Sadece öz gördüyümden qorxaraq qacıb getdim, meni dehşete getiren o hadiseni yaşayan insan haqqında ise tamamile unutdum.He, insanlar beledir. En yaxşı, melek qelbli insanlar bele bağışlanmaz sehvler edirler. Ellerimle üzümü tutub gözleme zalındakı stulların birine eyleşdim. Hesen qabağımda eyilib yaxşı olub olmadığımı soruşdu. İndi elbette ki onun sesini deyil şkafda qorxaqcasına gizlenerken o adamın çıxartdığı qışqırıq seslerini eşidirem. Beynimde canlanan iki şey...Onun yalvarışları.....Menim susqunluğum....Men bu deqiqe en qorxunc bir yolla cezalandırılmaq isteyirdim. Özüme gelmeyim yalnız Hesen meni iki qolumdan tutub qaldıranda oldu. O narahatçılıq dolu gözlerle mene baxıb :
-Sene ne olub? Mene bax....
Men ise gözleri sanki uzaqlara baxan beyni dumanlı serxoş bir adam kimi onun qarşısında sessizce dayanmışdım. İndi burda sevdiyim insanın ağuşunda ovudulmaq, her şeyin yaxşı olacağı sözlerin eşitmek çiyinlerimdeki günah hissini daha da artırar deye düşündüm. Onun yanından sessizce gedib öz otağıma qalxdım. Tebii ki ne olduğunu anlamadan arxamca gelmeye başladı. Yalnız o zaman Hesenin hem de çox anlayışlı insan olduğunu anlamışdım. Sessizce bir şey soruşmadan sadece arxamca gelirdi. Açıq qehveyi rengde olan, qabağı qısa arxası uzun plaşımı eynime keçirib heyete çıxdım. Bir qeder yeriyib, nefes almaq özüme gelmek istedim. Düşünürdüm ki bir az temiz hava alsam daha yaxşı olaram. Mağazanın qarşısındakı pilleken enilen kiçik meydançanın qarşısında dayandım. Tek, yalquzaq qalmış ağacdan xilas olan sarı, qırmızımtıl yarpaqlara baxdım. Yerde qızarmış rengli xezan emele getirib meydançanın görünüşünü daha da gözelleşdirdi. Ağacın altında oturub bir az ağaca , bir qeder semaya sonra da aya

[1] 2 3 ... 24 >>