diger otağa sürütdedi. Meni yere atıb eynindeki penceyi çıxartmağa başladı.
-Sen ne edirsen?
-Senden hemişe istediyim şeyi.
Üzerime atılır ve paltarımı çıxarmağa çalışır, tebii ki ona müqavimet göstermeye çalışıram amma onun kimi güclü bir kişiye qarşı menim kimi zeif bir beden sadec mümkünsüz bir şey idi. Son sözlerimde men artıq ona yalvarırdım.
-Hesen, nolar eleme, burax meni.
Ellerimi başımın yuxarısında birleşdirib sert bir şekilde tutarken artıq paltarımın üst hissesini çıxarmağı bacarmışdı.
Men qışqırır , ağlayır, dayanmağı üçün yalvarırdım. O ise sanki büten hislerini unutmuş , duygusuz bir insan kimi öz fealiyyetini davam etdirirdi. Hadisenin davamını unutmaü üçün nece güc serf etmişemse, zehnim birde o otağı terk ederken geri gelmişdi sanki.Ayaqlarım arasında süzülen qanı bele aldırmadan yerde uzanmağa davam edirdim. O ise sadece penceyini götürüb evi terk eledi. Özüme gelende mene ne baş verdiyini derk elemeye çalışırdım, gözüm ise dayanmadan suyunu axıdırdı. Sanki bütün buludlar gözüme toplanmış ve leysan yağış yağdırırdılar. Yumruğumu sıxıb evvel sakit terzde sonra çığırtıyla ve var gücümle yere vurmağa başladım. Qumdan düzeldilen bir qala kimi bütün xeyallarım yıxılmışdı hem de o xeyalları mene qurmağa sövq eden adam terefinden. Atamın qelemini tapıb bu işden canımı qurtararaq gözel bir heyata atılacaqdım guya. Qaranlığın en dibine düşdüm ve qalxa bilmirem. Sehır güneşinin işıqları pencereden içeri daxil olur işıqlandırırdı etrafı... Qaranlıq gecede ondan daha qaranlıq hadiseden sonra nece abırsızca çıxmağa cüret edirdi güneş. Sadece yuxudur deye öz özüme inandırmağa çalışdığım şeyi son detalına kimi önüme serdi güneşin işıqları. Menim hem yuxarıdan hem paçasından yırtılmış paltarım, qan lekeleri, dodağımdakı yara.... özümü yerden qalxmağa bele mecbur etmedim. Gözlerimi yumdum, xeyallarda burdan uzaqlaşdım, her şeyi yalanladım öz beynimde...gözlerimi yeniden açdıqda artıq qaranlıq çökmüşdü.Neçe saat yerde olduğun yerde qalıb yatdığımı bele

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 >>