qadın ve bir kiçik qızcığaz oturub ağlayırdı.Çadırda çox az 4-5 nefer olardı. Kasıbların yas meclislerine bele insanlar az ayaq basarlar. Bu da insanlığımızın gelib çatdığı seviyye idi. Meni görcek xanımı ayağa qalxdı. Gözleri yaşlı halda mene teref geldi.
-Buyurun. Siz... kimsiniz?
-Men... men hekimem..
-Hekim?-o sual dolu baxışlarla baxırdı. Sonra Hesen yanıma daxil olaraq elimden tutdu. Her ehtimala qarşı arvadı sehv başa düşmesin deye...
-Buyurun keçin... siz heyat yoldaşımı hardan tanıyırsız?
He bu çox ela sual idi... Men bura gelende bu suallara cavab tapmalı idim, amma her şeyi unutmuşdum.
-O sizin qızınızdır?
-He , qızımdı...-Arvad bir qeder duruxub sonra-Yoxsa siz Natiqin qızımız üçün tutduğu hekimsiniz?
Hadise yaxşı terefe fırlandı. Bextim getirmişdi.
-He.... sizin heyat yoldaşınız menimle qızınız üçün elaqe saxlamışdı...
Arvadı gözünün suyunu enderib , peşman halda:
-Her gün ona esebleşirdim ki , bu qız üçün yaxşı hekim tapaq. Sen deme axtarıbmış.. Ah Natiq, biz indi sensiz ne edeceyik?
Onun qızına teref yaxınlaşanda qez tamamile normal görünürdü. Ta ki onunla salamlaşana dek.
Qız danışa bilmir. Artıq 4 yaşın içindedi ama biz hele de onun sesini eşitmemişik.
Anasını ağlayan qızcığaz da yeniden ağlamağa başlayır.... Bu ise sanki Allah terefinden gunahımı yumaq üçün mene gönderilen bir emanet idi.
-Onun müalicesi ile tamamile pulsuz olaraq özüm meşğul olacam.
-Siz doğurdan deyirsiniz?
-He, bütüm işleriniz bitirenden sonra mene zeng edin-çantamı eşeleyerek vizit kartımı tapıb onu teqdim etdim.
-Hekim çox sağolun. Men çox minnetdaram.
-Mence erinize minnetdar olun. O gece gündüz mene yalvarmışdı.-menim bu yalanım eslinde yalan sayılmazdı. O öz qızını müalice etdirmek üçün kirli işlere bulaşmışdı ve ölmüşdü. O nümunevi insan olmaya biler ama çox guman ki yaxşı ata olmuşdur. Bunu evlerine bezi meseleleri müzakire etmek üçün qalxarken divardan asılmış şekillerden anlamışdım. Kasıb ama sevgisi bol olan bir aile... ve indi o ailenin

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 24 >>