salamlaşmaq meqsedile uzatdığı eli bele tutmadan maşının qapısını menim üçün açdı.
-Tanışaların da özün kimi haman merifetlidi-qardaşım ağız büzerek Hesene söz atdı. Hesen de ondan geri qalmayaraq öz sözünü dedi:
-Men en azından gece vaxtı yolda bacıma hücum etmirem.
Bu söze qardaşım tutuldu , men ise yaddaşımı tezeledim. Axı o vaxtı qardaşım yolda mene hücum edende meni xilas eden Hesen idi. Bu aradakı atmacalı sözlerden memnun halda maşına eyleşdim. Bir anlıq da olsa etdiyim sehvi unutduğum üçün özümü yene çox pis hiss etmiş, çekdiyim vicdan ezabından heç cüre qurtula bilmirdim.
Hesen maşını evvelce deniz kenarına sürdü. Bildiyimiz ,axtarış portallarında gördüyümüz şekillere benzer menzere ile qovuşdum. Uçurum...Uçurumdan aşağıda ise öz dalğalarını çaresizce qayalara çırpan Xezer denizi. Qayalara çırpılmağın tesirinden su üzerinde köpüklü lepeler emele gelmişdi. Gün çıxmaq üzre idi.'Deniz Güneşi doğurdu' Qarşıdakı menzereye verdim ad bele idi. Evvelce üfüqde şüaları özünden qabaq gelen güneş etragı işiqlndırmağa başlayır sonra ise yavaş yavaş güneşin tepesi görünür. Hesen biraz nefes almağımı Bakıya qayıdanda içimde biraz dincelmiş olmağımı isteyirdi... Uçurumun kenarında oturub güneşi onun saçdığı işıqları seyr etmeye başladım. Evveller atam mene Güneşim deyerdi, getdiyim her yere sevinc , gülüş getirdiyim üçün.... indi her şey deyişib, yanımda ne atam var ne de men artıq güneş kimi deyilem. Hesen maşından edyal çıxarıb menim üzerime saldı ve yanımda eyleşdi. Men onun qoluna girib, başımı onun çiynine qoydum. Gözlerimi dinlendirmek üçün onları bağladım. Hesenin başımı nece sığalladığı ve öpdüyünü hiss eledim.Eli ile üzümü sığallayıb sanki teselli verirdi, heç bir şey soruşmadan. Nehayet yanaqlarımda göz yaşlarımın istisini hiss etdikde dillenmişdi.
-Senin mene danışmadığın nes var, he?
Gözlerimi açıb onun üzene baxmadan, başımı çiyninde saxlayıb :
-He var...
-Mene hele danışa bilmersen?
-Hele yox.
-Mene güvenmirsen?
-Sene güvenirem. Amma mesele

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 24 >>