bilmirdim. Onların elaqesini de tam olaraq derk ede bilmediyim üçün heç bir söz deye bilmirdim.
Vüqar elimi tutub möhkemce sıxdı.
-Onu bağışla.
-Ne?-teeccüblü halda soruşub elimi onun ellerinden çıxarmağa çalışıram
-Onu bağışladığını söyle... inan mene o heç de asan günler yaşamayıb.
-Belke inanmayacaqsız ama men de.
-Siz tesevvür edirsiz , sizimle sevgili olmaq onun üçün nece çetin idi? Tek ailesi olan bacısının ölümünde günahkar olan insanın bacısı idin. O sende qardaşını göre, intiüamını en acı şekilde ala bilerdi. Amma o yalnız seni, ve senin üreyini gördü.
-Sizce intiqamı acı olmadı?
-Onun etdiyi hereket gezdi dolaşdı ve en çox özünü yaraladı.
Men nehayetki elimi onun ellerinden dartıb çıxartdım.
-Sene o hereketi edenden sonra o bir gece olsun rahat yuxu yatmadı. Bilirsen heç yatağındam durçurdu bele. Mene zeng edib telefonda balaca uşaq kimi ağlayırdı. Neçe hefte fealiyyetsiz olduqdan sonra xeberlerde sizin işi görünce ayağa qalxmışdı. Seni tez tapıb ayaqlarına qapılıb bağışlanmaq üçün yalvarmaq isteyirdi amma hır şey tersine döndü. Ve hebse düşdü.
-Bunu mene niyı danışırsız?
-Bacısından sonra sevdiyi ilk ve tek qadın siz olmusunuz. Men onun en böyük peşmançılığı ile bu heyatı terk etmeyini istemirem.
-Heseni görmek isteyirsinizse 4cu mertebe 401ci palata.
Ordan uzaqlaşıb, Elmiranın otağına geldim.
-Sen niye onu özün aparmadın?
-O , seninle danışmaq istediyini söyledi...
-Axmaq, mene onu bağışlamağımı söyleyir... o daha çox ezab çekirmiş. -Esebi halda divanda eyleşdim.
-Aynur, artıq özüne gelme vaxtıdır.
-Nedi sen de onu bağışlamağımı isteyirsen?
-Sen özün de bunu isteyirsen. Nehayet ki bu nifretden azad olmaq keçmişden yaxa qutarmaq isteyirsen...
-Amma bu..
-O tezlikle ölecek anlamırsan? -Elmira sesini qaldırdı. -Sen tek özbaşına qerar vere bilmersen! Bütün bu hadiselerden haqsız şekilde kenar tutulan bir insanı unudursan. Onun bunu bilmıye haqqı var.
Hemin gece düşünceler ağlımda tuğyan edib boğazımda düyümlenmiş sözlere çevrilirdi.

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 29 >>