haqqımızda danışdım. Çox gec saata kimi. Yatarken arxası mene teref olsa da gizlince nece ağladığını seze bilirdim. Arxadan onu qucaqlayıb 'her şey yaxşı olacaq' zeif sesle söyledi
. bu sözden somra daha möhkem ağlamağa başladı. Ağladığını anladığım üçün özünü serbest buraxmışdı yeqinki. Herden kişilerin çox ağlamağının sebebi kimi onların zeif olduğunu söyleyirdiler. Amma qarşımda her gün ağlayan bu kişinin tek sebebi peşmançılıqları idi.
3 gün sonra qızımla söhbet edib onu atası ile tanış etmek isteyirdim. Sema da neçe vaxtdan beri onun haqqında soruşurdu.
-Semam, balam menim indi seni biriyle tanış etmek isteyirem...
-Kiminle?-mesum halda, heç neden xebersiz şekilde soruşdu.
-Yadındadı ? Sen hemişe atanın harda olduğu sualını verirdin. Atan artıq qayıdıb o indi burdadı.
-Anacan-boynuma sarılıb-o heqiqeten gelib?
-He geri gelib.
-Bes meni görmek isteyir?
-He gelen kimi ilk seni soruşdu.
-Doğurdan?-sevincek halda -baxçadakı uşaqlar deyirdi ki o meni görmek istemediyi üçün çıxıb gedibdi.
-Bu yalandı. Sadece atan xeste idi amma o seni çox sevir.
-Gedek atamı görek- tullana-tullana üzünde geniş gülümseme ile qapıya teref getdi.
Biz Hesene evinden sade ve temiz geyimler getirmişdik ve onu xestı paltarından azad etmişdik. O qızına daha yaraşıqlı görünmeye çalışırdı. Heyecanlı halda otaqda gözleyerken, biz qızımla içeri daxil olduq. Sema bayaqdn bıri sevinse de otaqda tutulmuşdu.Tebii ki o atasını çox sevirdi amma qarşısında dayanan bu yad adamdan da bir qeder çekinir ve utanırdı. Hesen heç bir söz demeden nemli gözlerle qızına baxırdı. Sema öz mehriban gülüşü ile zeif sesle 'ata?' deye seslendi. Daha çox sual kimi idi. Kiminse bunu tesdiq elemesini gözleyirdi sanki. Hesen diz çöküb qollarını açdı. Sema qaçaraq onun qucağına tullandı. Hesen onu berk berk qucaqlayıb saçlarından öpürdü. Sonra onu özünden ayırır ve yeniden qucaqlayıb öpürdü.Men ise bu arada hemin anları ölümsüzleşdirirdim. Biz bütün günümüzü üçlükde keçirdik. Sema ele xoşbext görünürdü ki

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 29 >>