Bayaqdan Rövşenin telefon danışığından heç ne anlamayan Nezrin çarpayıda oturaraq bütün diqqetini erine yöneltmişdi. Rövşen sevinerek otagı dövr edirdi.
Nezrin. ( Teeccüble ) ne olub? Niye bele sevinirsen?
Rövşen. Hele sevinmirem sevincim Allahın kömeyi ile sonda olacaq inşallah ki
Nezrin. Sebeb ne olacaqki? De bizde bilekde
Rövşen. Sonda bilersen
Rövşen le Nezrinin sözü bitmemiş qapı möhkem açılır ve balaca Yusif otaga daxil olur. Gah çarpayının kenarında oturan anasına gah da ki pencerenin qarşısında dayanan atasına baxır dı. Nezrin oglun gören kimi celd ayaga qalxır.
Nezrin. Niye paltarını geyinmemisen? Soyuq olacaq axı sene?
Rövşen. (Önemsemeden ) atam? Atam yuxudan oyanmısan
Yusif ne atasının nedeki anasının dediyini anlamasada sadece mesum şekilde gülürdü. Uşagın onları anlamaması eşitmemesi danışa bilmemesi hem Nezrinin hemde Rövşenin üreyini paramparça edirdi amma buna regmen her ikisi heç neyi vecine almadan övladını canlarından çox sevirdiler.
Yusif qaçaraq Rövşenin qucagına atılır. Rövşen oglunu qucagına alaraq öpmeye başlayır. Nezrin bunu gören de gülerek sadece onları izleyir.
Rövşen. Sene qurban olum men atasının fexri
Yusif. Eeeee
Rövşen. Özünü yorma atam yaxşı olacaq
Nezrin. Oglumu birazda ver men öpüm de
Rövşen. Pis öpürem?
Nezrin. (Eseble) Rövşen!
Rövşen. Aycan.
Nezrin. Axır vaxtlar yaman esebleşdirir sen ee xeberin olsun
Rövşen. (Qıcıqlandırır ) mene ne
Nezrin. Azzar sene ne uşagı ver geydirim soyuq olacaq
Rövşen. ( Nezrini qucaqlayır ) caan esebleşdi menim gülüm
Nezrin. ( uşaq terzde ) biraz he
Rövşen. Öpüm esebin keçsin
Nezrin. Pis olmaz
Rövşen qucagında oglu diger qoluylada Nezrini qucaqlayıb öpür
Rövşen. Keçdi esebin?
Nezrin. Hee.
Qefilden Nezrin Yusifin üşüyerek gözün qırpdıgın görür
Nezrin. Off Rövşen uşaq burda üşüyür mende başımı buna qatram
Nezrin Yusifin pijamaların Rövşenin qucagındaca soyundurub paltarların geydirir.
Rövşen. Acından ölürem ee
Nezrin. Ele mende. Gelin yemek hazırlayım

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>