Cavan bir oğlanın ad gününe çox az qalmışdı. O, atasının yanına gelib dedi: "Ata bilirsen de, bir neçe gün sonra 20 yaşım tamam olacaq, bu il maşınımı alarsan yeqin ki".
Atası: "Oğlum, bağışla, amma deyesen bu il de ala bilmeyecem, maddi durumumuz buna imkan vermir, İnşAllah gelen defe".
Oğlan: "Ehhh, bu nedi e. 18 yaşımdan bu yana her il söz verirsen, amma almırsan, ele bil uşaq başı aldadırsan. Yeni menim bir maşın qeder deyerim yoxdu, nç-nç-nç, bele atadansa..."
O, sözünün dalını demeden qapını çırpıb evden çıxdı. Atsası: Oğlum, dayan, hara? - deye dalısıyca qışqırsada oğlan artıq getmişdi.
Fikirli-fikirli yolu keçen oğlanı maşın vurur ve sürücü onu derhal xestexanaya çatdırır. Oğlanın atasına xeber verirler. Hekim tez bir zaman erzinde oğlana uyğun bir ürek tapılmazsa, oğlanın öleceyini söyleyir. Atası dehşete gelir. Bu nece ola biler, gözünün ağı-qarası birce oğlunu itire bilmez, yox, o buna döze bilmez, nese bir şey etmelidir.
1 hefte sonra oğlanı yaxın qohumlarından biri xestexanadan çıxarır. Oğlan eve gelince bütün qohum-eqrabasının burada olduğunu, hamının ağladığını görür.
Oğlan: "Yaxşı besdirin, görürsüz ki, salamatam, niye ağlayırsız axı. Atam hanı bes? Heç gör bir defe de olsun yanıma geldimi? Caamat mene ürek verir, bu ise doğma oğlunun yanına gelmeye bele erinir. Yeqin maddi durumunun ağırlığına göredir, avtobusa vereceyi 20 qepik de yoxdu?
Bu vaxt nenesi oğlana yaxınlaşır ve ona mektub uzadır: "Al, oxu, atandandı".
"Eziz oğlum, sene ad gününde maşın ala bilmeyeceyime göre meni bağışla. Demişdin ki, senin üçün deyerim yoxdu? Yox, var deyerin, hem de sene üreyimi verecek qeder çox. Canım oğlum, özüne ve üreyime yaxşı bax. Elvida! Cennetde görüşerik!"