söyledi.
-Eve getmek isteyirem. - dediyim zaman anam daha heç ne demeden eve doğru addımladıq.
Binanın qapısına çatdığımız zaman aniden başımı qaldırıb qarşımda Meryemi gördükde biixtiyar ayaq saxladım. O da meni gördükde elinde tutduğu çantanı var gücü ile sıxdığı açıq-aydın belli idi.
-Biraz danışa bilerik? - o, utanaraq dillenib bir kenarda dayanmışdı.
-Gel qızım, qalxaq yuxarı. - bir neçe saniyeden sonra anam menim susduğumu görüb özü dillendi.
Pilleken boyu her ikimiz sussaq da anam Meryemle söhbet edir, onun hal-ehvalını soruşurdu. Axır eve çatdıqda men yene de sesimi çıxartmadan otağıma keçib eynimdeki penceyi çıxartdım. Meryem ise qapının kandarında dayanıb deyesen menim devetimi gözleyirdi.
-Keç içeri. - sesim ele soyuq çıxmışdı ki, özüme bele yad gelmişdi hemin an.
O, biraz yaxına gelib keçib yatağımın kenarında eyleşdi. Men de ondan biraz kenarda eyleşib söze başlamağını gözleyirdim.
-Yol boyu ağlımda her şeyi fırlatdım amma indi dilim quruyub sanki. - Meryem bir neçe saniye fasile verib davam etdi. - Men sene qulaq asmadan aşıb coşdum. Bağışla meni. Aydın olmasa, ağlım başıma ne vaxt gelerdi bilmirem. - Meryemin sesinden kövreldiyi hiss olunurdu. Diger terefden Aydının adını eşidib teeccüblensem de ne olduğunu, ne etdiyini soruşmaq niyyetinde deyildim. Men özüm de bir ay sonra Meryemi görüb kövrelmiş, ne qeder darıxdığımı anlamışdım.
-Men senin pis gününü heç vaxt istememişem. Aramızda ne olsa bele bundan sonra da istemerem. - o, başını qaldırıb üzüme baxdıqda gözlerinin qızartısından ağlamamaq üçün özünü gücle sıxdığı hiss olunurdu. - Bilirsen, Meryem menim ne bacım var ne de qardaşım. Seni bacım yerine qoymuşam men. O mesele ile bağlı ümumiyyetle danışmaq istemirem.
Sözümü bitirdiyim an Meryem ağlayaraq boynumu qucaqlayıb hönkürür, sözleri güclükle deyirdi:
-Men seni hamıdan, her şeyden çox isteyirem, Lili. Bağışla meni.
Men de artıq özümü saxlaya bilmeyib ağlayır, Meryeme olan bütün incikliyim, küskünlüyüm bu gözyaşları ile birge axıb

<< 1 2 3 [4] 5 >>