YAZAR:GÜNEL
Möcüzeli Talehim
28-ci bölüm
Axır ki,toy günü gelib çatmışdı. Ayan anasıyla birlikde seher erkenden gözellik salonuna getmiş, işlerini tez hell ederek eve geri qayıtmışdı. Vizajistin tekidlerine baxmadan sade makiyajla kifayetlenib saçını burduraq topuz yığdırmışdı. Siması gözel olduğundan heddinden ziyade makiyaj etmeye bele ehtiyac yox idi.Rüstem kişi ise qızının ata evinden köçüb getdiyini düşünerek qüsselenir, kenara çekilib sadece fikirleşirdi.Ay
anında üreyi rahat deyildi, artıq ailesiyle birlikde yaşamayacağını ağlına getirib narahat olsada tezlikle boşanacağı fikriyle teskinlik tapırdı..Saat hele günorta olduğundan oğlan evi gelib çıxmamışdı. Helime qapıya qırmızı lentanı bağlayıb gülerüzle Rüsteme yaxınlaşır. Onun meyus göründüyünü görüb qorxuya düşsede sonradan sebebini anlayaraq elini onun çiynine toxundurur. Rüstem geriye çevrilib onu gördükde gülümsemeyle her şeyin yolunda olduğunu bildirir. Helime stolu çekerek onun yanına eyleşir"Rüstem,niye bele göründüyünü bilirem ancaq"köks ötürerek davam edir"bele günde üzülmek yox,sevinmek lazımdı..Qızımız öz ailesini qurur, sevdiyi insanla evlenir...Onsuzda ömrünün axırına qeder bizimle birlikde yaşamayacaqdakı"
Rüstem"Bilirem amma ata üreyidi,dözmür..Qızım yuvasından uçaraq gedir"
Helime"Esas olan onun xoşbextliyidi..Biz onsuzda bu gün varıq sabah yox"
Rüstem"Desene yene ikimiz qaldıq başbaşa"
Ayan ise pillekenin başında duraraq danışılanları dinleyirdi.Valideynlerinin sözleri onu kövreltsede dolan gözlerini gücle saxlayıb pillekenleri qaçaraq enir.Helimegil sese geri çevrilib onu qarşılarında gördükde bir anlıq teeccüblenirler.Ayanın qaçaraq onları berk-berk qucaqlayır."Heç hara geden deyilem,sizi ata bilerem heç?"
Rüstem kişi onun bu halına dözmeyib hönkürsede onu özünden yavaşca aralayıbgücle toxtayıb titrek sesle danışır "Ayanım, sen bizim bele demeyimize baxma. Valideyn üreyidi, övladının xoşbextliyi onu sevindirsede yanından getdiyini düşünende kövrelir..Amma bu ev seninde evindi, ne

[1] 2 3 ... 5 >>