zaman istesen gele bilersen.Ölende sene heç ne qoya bilmesem bele bu evi bağışlayacam azından..Senin körpeliyin bu evde keçib, her köşesinde bir xatiren var"
Ayan"Ata yalvarıram ölüm deme..Men onsuzda sizi buraxan deyilem, söz verirem tez-tez gelecem sizi görmeye.Hem sizde gelersiniz, ora qızınızın evi olacaq"
Helime"Menide ağladacaqsınız indi.Rüstem bey, Allah eşqine bele etme.Qızın makiyajı pozulacaq, adam içine çıxa bilmeyecek sonra"
Onun bu sözleri Ayanı güldürse bele hele de içi qan ağlayırdı. Çalınan qapı onu fikirden azad edir,lakin gelen insanı gördükde sanki dilini udur..Diqqetle üz cizgilerini inceleyib bir anda boynuna atılaraq"dayı"deye sevinc dolu qışqırır.Dayısı Nüsret Rusiyada yaşadığından bir-birilerini çox gec görürdüler. Hetta Ayan onu son defe ne zaman gördüyünü bele xatırlamırdı.Ev
veller tez-tez gelib-getselerde sonradan bilinmeyen sebebden Nüsret ve Rüstemin münasibetleri soyumuşdu..Bakı
dan Rusiyaya köçdükden sonra ise temamile elaqeleri itmişdi. Helimenin eziz-xelefi birce qardaşı onu bayramlarda bele tebrik etmez olmuşdu...Ancaq Rüstem Ayanın toyunda iştirak etmeyine razılıq verdikden sonra bacısı gücle nömresini tapıb onu devet etmişdi. Ayanı çox sevdiyinden dayısı olaraq vezifesini yerine yetirib onu xoş gününde tek buraxmamışdı.
Nüsret onu uşaq vaxtında kimi qucağında fırladıb yere qoyur.Eliyle burnunu sıxaraq simasını inceleyir. Heqiqeten çox deyişmişdi Ayan."He, demeli bizim balaca kraliçamız evlenir"uşaqlıqdan ona kraliça deye xitab edirdi hemişe..
Ayan"Dayı; yaxşı ki,geldin. Üzünü gören cennetlikdi onsuz"
Nüsret"Vay-vay dili uzanıb bizim çoxbilmişin. Elbette gelmeliyem, borcumdu"
Ayan"Ayaqda qaldın içeri keç"
Nüsret tereddüt etsede mecbur qalaraq içeri keçir.Helime metbexten kimin geldiyini bilmek üçün salona keçir, qardaşını önünde gördükde özüne hakim ola bilmeden göz yaşlarına boğulur. Gelmeyeceyini sansada o her şeyi kenara atıb gelmişdi..Belke keçmişde yaşananları bele unutmuşdu. Nüsret onunla görüşerek göz yaşlarını

<< 1 [2] 3 4 5 >>