Yazar Kamil İsayev...
hekaye facebook...



( DEBÜT- YENİ İLK ADDIMLAR)

Üç aylıq tetil müddetimin demek olar ki, yarısından ço­xu­nu yatırdım. Sanki Bakıdakı tehsil heyatımın menim üçün en acılı deqiqeleri sayılan, seher saat yeddinin yarısı durmaq eziyyetinin acığını çıxmaq üçün yaranan fürsetden istifade edirdim. Bezen ise geceden açıq qoyduğum, otağımın o qe­der de kiçik olmayan pen­ceresinden seherler içeri dolan ay­lardır hesretinden boğuldu­ğum temiz kend havasını ciyerle­rime çekerek, gün işığı zenit nöqtede qerarlaşıb, göz qapaq­larımı açılmağa mecbur edene kimi yatağım­dan durmurdum. Hele üstelik yarpaqları gücle titretmeyi bacaran hezin seher mehi ki, öz mövqeyini dağlardan götürüb, istiqametini kendi­mizin sıx meşeliyinden salaraq uca-qoca ağacların, hele bel­ke de indiyedek rastlaşmadığımız çiçeklerin ve güllerin etir­lerini bir-birine qarışdıraraq otağımın penceresinden içeri doldururdu, vallah, heç seher yemeyine ehtiyac da qalmırdı. Ona göre de, çox vaxt yuxudan ayılanda, qonaq otağında anamın nahar süfresi ha­zırladığının şahidi olurdum.

…amma indi haqqında behs edeceyim gün bir qeder ferqli başlamışdı. İki qadın sesi meni yuxudan amansızcasına oyatdıqda, ilk önce dolabcanın üzerindeki saatı özüme teref çevirdim. Saat on bire işleyirdi. “Göresen, qo­naq otağında ne söhbet gedir?” – deye, yuxulu-yuxulu öz-özüme sual verdim ve çarpayıma dirseklenerek, başımı balışdan qaldır­dım. Seslerden birini derhal tanıdım. Bu, menim anam Elmira xa­nımın sesi idi. Ona uşaqlıqdan “Elmira xanım” – deye müraciet et­diyimi söylesem, heç de teeccüblenmeyin. Men indiye qeder anama, maraqlı da olsa, “ana” – deye seslenmemişem. Bunun ise, menim uşaqlığımla bağlı, mezeli ve bir qeder de gülmeli olan se­beb tarixcesi var. Elmira xanım psixoloqdur. Yadımdadır ki, şe­herde yaşadığımız ve rehmetlik atamın sağ vaxtında, hansı ki, on­da menim yaşım çox az idi ve güzgüde gördüyüm “meni” hele ye­ni-yeni tanıyırdım, anamın yanına demek olar ki, eyni şikayetle cürbecür

[1] 2 3 ... 89 >>