bizden qisas aldığı açıq-aydın göz qabağındadır.

- O meşebeyi bu kendde yaşayır?

- He, Neriman onun haqqında bir defe ne ise danışmışdı. Deyesen, meşede kişinin üstüne ağac düşmüşdü. Berk yaralanmışdı, amma sonra bilmedim ne oldu…

- Men mütleq onunla danışmalıyam, amma kendinizi ele de tanımıram. Siz de menimle gele bilersiniz?

Qadın sadece başını terpetdi ve metbexe keçib, iki-üç deqiqe sonra qayıtdı.

Menzilin qapısını açarla bağlayarken, men dayanıb, onu gözleyirdim.

- Bayaq bir söz işletdiniz, – öz sesimi özüm gücle eşidirdim– amma men fikir vermedim. Mahirenin sizden qisas aldığının açıq-aydın göz qabağında olduğunu dediniz…

- He, dedim. – Minare xanım çevrilib mene baxdı – Lalenin toxunulmaz qalması, size de teeccüblü görünmürmü? İki il dalbadal eyni günde, hem heyat yoldaşım, hem de bir yaşlı qızım vefat etdi, amma… – qadın bu an, diksindi. Sanki ona ele geldi ki, Lale her şeyi eşidir. Çevrilib qıza baxdı ve çox asta sesle elave etdi – Amma Lalenin burnu da qanamadı. Bu gün ise artıq, iyul ayının 20-dir. Üç günden sonra, növbe menimdirmi?

Kend yolu ile addımlayarken, Minare xanımın bu son sualını beynimden ata bilmirdim. Belke, hamı haqlı idi, bir tek men yanlış düşünürdüm?! Qadının sözlerinde az da olsa heqiqet var idi. Onun bu qeder heyecan ve qorxu keçirmesinde de kifayet qeder esası vardı. Ömrünün sonuna üç gün qaldığını güman eden şexs, ancaq bu cür davrana, bu cür düşüne bilerdi.

Meşebeyinin evini tapmaqda ele de çetinlik çekmedik. Laleni Minarenin refiqesinin evine qoyduqdan sonra, qarşımıza ilk çıxan cavan bir oğlan, evin yerini tanıdığını söyledi ve yol boyu bize beledçilik etdi. Oğlana teşekkür ederken, artıq ünvana varmışdıq. Salman kişinin menzili böyük bir heyetin düz axırında yerleşirdi. Heyet, meşebeyinin seliqeli şekilde bir künce yığdığı ağac qol-budaqları ile dolu idi. Minare xanımın dediyine göre, Salman, meşeden topladığı qurumuş ağac budaqlarını, temennasız şekilde kend camaatına paylayarmış. Ancaq son iller

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 89 >>