ses tonu ile danışmırdı – Ne sualınız varsa, soruşun…

- Axı, men atanızla danışmalıyam. – bir daha tekrarlayası oldum – O, evde deyil?

- Evdedir, amma… – kişi duruxub, siqaretini yandırdı – Görürem ki, xeberiniz yoxdur. Atam xestedir. Veziyyeti heç yaxşı deyil. – bir qeder susub, sanki çetinlikle elave etdi – Danışa bilmir…

- Anladım… – teessüf hissi ile dedim – Allah şefasını versin. Çoxdan olub bu hadise?

- Siz onun başına gelenleri bilirsiniz? – kişi heyretle mene baxdı – Bes bayaqdan meni niye danışdırırsız?

- Beli, bu haqda eşitmişem, amma veziyyetinin bu qeder pis olduğunu bilmirdim. Hadise nece baş verib?

- Atam bir güne yaxın, meşede huşsuz veziyyetde qalıb. – kişi sanki olanları ilk defe idi kimese danışırdı – Üstüne ağac budağı düşmüşdü. Berk yaralanmışdı. Onu men gedib tapdım. Ele bilirdim, artıq ölüb, amma atam möhkem kişi idi. Yazığın indiki halını görende dehşete gelirem. Evvelki adamdan eser-elamet qalmayıb.

- Demeli bu hadise, Salman dayı Mahirenin paltarını tapandan sonra baş verib?!

- He, ondan texminen üç-dörd gün sonra.

- Atanız paltarı tapandan sonra, qadının cesedini de axtarmağa cehd göstermişdi?

- He, o… – hemsöhbetim bu an, ele bil birden ayıldı – Siz bunları hardan bilirsiz?

- Bilmirem. Sadece texmin edirem.

- Axı, atamın üzerine düşen ağacla, itgin düşmüş o qadının ne elaqesi var?

- Tebii ki, ele bir real elaqe yoxdur, – çayımdan bir qurtum aldım – amma men de mehz o elaqeni axtarmaq isteyirem.

- Men sizin ne demek istediyinizi anlamıram.

- Adınız nece oldu?

- Süleyman.

- Menim de adım Nicatdır… Süleyman bey, iş orasındadır ki, hemin itgin düşen qadının cesedi ortada yoxdur. Yeni onun öldüyünü tesdiqleyen, sadece atanızın tapdığı eski parçasıdır. Bu qeder… Ona göre de biz, mümkün ola bilecek bütün variantları nezerden keçiririk.

Süleyman heç bir söz demeden, gözünü bir nöqteye zilleyib, susmuşdu. Sanki o, her şeyi anlamışdı, ancaq men adım qeder emin idim ki, o, hele de menim ne demek

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 89 >>