düşende, göresen ne baş verecek?!” – deye işığı içeriye salmamışdan evvel, keçirdiyim dehşetli heyecanı hiss etdim ve feneri yandırdım. Üreyim, sanki yerinden çıxacaqmış kimi döyünmeye başladı. Qarşılaşdığım menzere meni daha da vahimeye salmışdı. Çünki men ferziyyemde yanılmamışdım. Bu sığınacağın içi, men düşündüyümden de böyük idi. Küncde yere düzülmüş qalın taxtalar üzerine karton salınmışdı. Böyük ehtimalla bura, hemin insanın yatağı idi. Ortada ise ocaq qalamaq üçün nezerde tutulduğu güman edilen daşlar dairevi şekilde yere basdırılmışdı, yanında da demir bir qab, hisden tamamile qaralmış çaydan ve bir fincan vardı. Feneri içeriye gezdirmeye davam etdim ve diger küncde plastik vedrede su olduğunu gördüm. Nehayet, içeri keçmeye qerar verdim, çünki orada heç kim yox idi. Ancaq, keçirdiyim dehşetli qorxu ve vahime hissi, tez bir zamanda meni, buradan çıxmağa vadar edirdi. Hem de hemin insanın her an bura qayıtmaq ehtimalı böyük olduğundan, daha burada qala bilmezdim. Celd şekilde içeriden çıxıb, qapını evvelki tek yerine qoydum. Minare xanım, derhal mene sarı geldi.

- Ne gördünüz? – deye maraqla soruşdu.

- Yaxınlaşdım, işığı içeri saldım ve bir canavarın mene baxdığını gördüm. – deyib, gülümsedim.

- Heç de gülmeli deyil. – qadın bir qeder aşağı çömeldi – Ne gördünüz ki? İçeri boş idi, he?

- Gelin, özünüz görün… – yeniden asta addımlarla yaxınlaşıb qapını bir kenare qoyaraq, işığı yandırdım – Baxın…

Minare xanımın nece heyecan keçirdiyini açıq-aşkar hiss edirdim. O, kesik-kesik nefes alaraq, sanki ne ise demeye çalışır, lakin söz tapa bilmirdi.

- İlahi, axı bu nece ola biler?! – qadın titrek sesle dedi ve celd elimden tutdu – Nicat bey, gedek buradan. Yalvarıram size… O qadın her an gele biler. Bizi burada görse, ikimizi de öldürecek. – o, keçirdiyi stressden ağlamağa başladı – Siz haqlı çıxdınız… O, heqiqeten ölmeyibmiş… Odur… Mahiredir…

- Minare xanım, sakit olun. Bilseydim ki, bele qorxacaqsınız, heç size göstermezdim. Axı, hele ki, tam

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 89 >>