deye, size yaxınlaşa bilmedim… – qız gülümseyerek saçını çiynine atdı – Biz menteqenin arxa terefinden keçdik. Ona göre, bizi görmediniz. Qonşumuzu yola salana qeder de, dayanacaqda vaxt itirdim. Çox gözletmedim ki?

- Yox, narahat olmayın…

Qızın mene dedikleri, sadece gecikmesine sebeb olaraq söylediyi adi yalanlardan idi, çünki men onun simasına baxarken her şeyi anlamışdım. O, üz-gözünü bezemek üçün o qeder de az vaxt serf etmemişdi…

- Buralar çox gözeldir… – yaxınlıqdakı parkın gireceyinde dedim – Deyesen, görüş teyin etmekde tecrübeniz az deyil?!

- Men sizle görüş teyin etmedim. – o, bir qeder incidi – Sadece kömeye ehtiyacınız olduğunu gördüm. İsteseniz gede de bilerem. Ne men sizi tanıyıram, ne de siz meni…

- Yox, getmek lazım deyil. Adınız nedir?

- Leman.

- Artıq, men sizi tanıyıram. – gülümseyerek skamyada eyleşdim – Menim de adım Nicatdır. Gelin, eyleşin…

- Doğrudan, siz bizim aileni hardan tanıyırsız? – qız yanımda oturdu – Anamı, ünvanımızı…?

- Bu gün seher size “Telefon qovşağı”ndan zeng edib, ünvan istemişdiler?

- Anladım… – Leman gülerek, özünü skamyanın söykeneceyine atdı – Axı, bu cür vacib meselelerde sizin diger qurumların yardımından istifade etmek hüququnuz var. Ya da yeqin ki, “ATS”de tanışınız işleyir. Düzdür?

- Xeyr, – gülümseyerek mobil telefonumu çıxardım – özüm zeng etmişdim. Bağışlayın, amma yalan danışmağa mecbur idim.

- Niye ki?

- Birbaşa ünvan isteye, ya da telefondaca Mahireden behs ede bilmezdim. Belke siz mene qarşı gelib, ünvan vermekden imtina edecekdiniz?!

- O da düzdür, – qız qollarını sinesinde çarpazladı – amma onu deyim ki, heç de yaxşı iş görmemisiniz.

- Bilirem…

Leman etiraf edeceyemi gözlemediyinden, bir anda çevrilib mene baxdı. Onun çox gözel ve düzgün üz cizgileri vardı. Doğrusu, bayaqdan ona heç fikir vermemişdim. Mesumluq onun badamı gözlerinden sanki yaş kimi axırdı. Dairevi simasında da çox nadir hallarda rastlanan bir incelik var idi. Qara, uzun saçları ise, üzünü

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 89 >>