keçmemişdi. O, çox zehmetkeş insan idi. Çöreyini eziyyetle qazanırdı, amma bir gün onu şerlediler. Hebsxanaya saldılar. Tebii ki, heç birimiz onun günahkar olduğuna inanmadıq. Onun bu veziyyeti ise, daha çox Mahireni narahat edirdi. O, qardaşına göre xecalet çekirdi, amma o vaxt onu vaxtından tez buraxdılar. O, ondan qisas alınacağını düşünse de, günahsızlığı sübut olunmuşdu ve esl cinayetkar hebs edilmişdi. Ele birinci de bize geldi. Yadımdadır, heyetde anamla söhbet etdiler. Sonra ise, getdi…

- Bu ailenin çox qeribe ve acı yaşantıları var.

- Doğrudur. Problemleri hemişe başlarından yuxarı olub.

…Lemanla parkdan çıxanda hava tamamile qaralmışdı. Artıq bu vaxt kendimizde olmağı planlaşdırırdım, amma ayaqlarımı bu parkın döşemesine kilidleyen bir qüvve var idi. Terpenen her saniye eqrebinin eleyhime işlediyini bilsem de söhbeti, şirinliyini itirmeyen saqqız kimi uzadırdım. Qız da etiraz etmirdi. İki deqiqelik ömrü olan müxtelif mövzular biri-birini evezledikce, saatlar da biri-birine calanırdı. Parkın giriş qapısı önünde, ayaq üste itirdiyimiz son yarım saat ise, görüşün ele son insan nefesi kimi ağır keçdi…

- Ümidvaram ki, istediyiniz neticeni elde ede bileceksiniz. – qız, vida elameti olaraq uzatdığı elini hele de buraxmamışdı – Size kömek ede bildimmi?

- Sizce?

- Mence, yox… Onsuz da menim elimden xeyirli bir iş gelmir. – deyib, ürekden güldü – Bunu qebul edirem.

- Çox cesaretli fikirdir.

- Siz cesaretli deyilsiniz ki?

- Özümü teriflemeyi sevmirem…

- Amma artıq teriflediniz.

- Ola biler…

- Men de, bu cesaretli insanı tanımağıma memnun oldum. – nehayet o, elini çekdi – Görürem ki, sizin adi bir görüşü bitire bilecek tecrübeniz, menim görüş teyin etmekde qazandığım tecrübenin heç yarısı qeder de deyilmiş. – qız gülümseyerek azacıq çevrildi – Çalışın, bir az da cesaretli olun, Nicat bey… Burada söhbeti uzadaraq, niye artıq vaxt itirdiniz?! Siz telesirdiniz, axı… Xudahafiz!

Bakıdan qayıdarken, avtobusun penceresinden çöle

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 89 >>