yaddaşımla köhne sandıq kimi davransam da, xatırlaya bilmedim. Anam “Bakı yalanımı” sakitlikle qebul etse de, nedense doğum günü haqqında bir kelme bele soruşmadı. Odur ki, yuyunduqdan sonra, bir stekan da çay içib, olanları anama danışmağa macal tapmadan, evden çıxdım.

Sebuhi gece baş tutmuş dialoqumuzu mene danışanda, gülmekden özümü saxlaya bilmirdim.

- Hele telefonu qapatmamışdan evvel dedin ki, – dostum gülerek üzüme baxdı – dedin ki, Sebuhi, Mahireni tapmışam. Seher vaxtında bize gelsen, seni onunla tanış edecem.

Bu sözüm yadıma düşdü ve ürekden güldüm. Hetta dostum bele yalan danışdığımı anlamışdı. Sebuhi Minarexanımgilin menziline qeder deyib-güldü ve sanki xebersiz şekilde bu gün üzerimde olan ağır stress yükünün bir hissesini öz çiyinlerine götürdü.

Minare xanım bizi heyetde qarşılayanda, dostum bu defe de maşında gözleyeceyini dedi ve biz eve daxil olduq. Qadın her zaman göründüyü kimi deyildi. Masaya çay getirerken bele, elinin titrediyi aşkar şekilde nezere çarpırdı. Tebii ki, bu yaşantılardan sonra bele bir günde insanın daxili heyecanını gizletmeyi bacarması, ondan çox nadir hallarda tesadüf edilen böyük bir irade, eyni zamanda da daxili sarsılmaz bir güc teleb edir.

- Bir qeder fikirli görünürsünüz. – qadın qarşımdakı divanda eyleşdi – Bakıya getmeyinizin bir xeyiri oldu?

- Hele ki, yox… – deyib, sanki birden ayıldım – Siz dünen bize gelmişdiniz?

- Gelmişdim. Nedir ki?

- Menim Bakıda olduğum haqda anama ne ise dediniz?

- He, men ona her şeyi danışdım ve sizin saat neçede yola düşdüyünüzü soruşdum. Ne olub ki?

Bu an, yola verdiyim kiçik sehv özüme gülünc göründü. Men, Bakıya getmeyimin esl sebebini anama söylemeyeceyimi, Minare xanıma demeyi unutmuşdum. İndi başa düşürdüm ki, Elmira xanım neye göre seher menimle bu haqda danışmağı lazım bilmemişdi.

- Bes, anam size ne cavab verdi? – gülümseyerek, qadından soruşdum.

- Sadece yola düşdüyünüz saatı söyledi. Yoxsa siz ananıza heqiqeti dememişdiniz? Çünki men ona sual

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 89 >>