verende, bir qeder teeccüblendiyini hiss etdim.

- Ne ise, gelin bu söhbeti unudaq.

- Eger hansısa yalanınızın üstünün açılmasına sebeb olmuşamsa, meni bağışlayın.

Qadın menden üzr isteyib, çayları deyişmek istediyini deyerek, fincanları masadan götürdü.

- Menim ele de vaxtım yoxdur. – deye ayağa qalxdım – Birinci heyat yoldaşınız Faiqi nece göre bilerem?

- Faiqi? – qadın teeccüblendi – Onunla ne işiniz var ki?

- Bu haqda sonra danışarıq… O harada yaşayır? Men onunla mütleq görüşmeliyem.

- O, V. kendinde yaşayır, ancaq bilmirem indi oradadırmı?!

- Bunu öyrene bilersiniz?

- O vaxt men qonşuluqda yaşayan Tehmine adlı bir qadınla refiqe idim. – Minare xanım telefon aparatına yaxınlaşıb, defterçeni eline aldı – Onun telefon nömresi mende var. Zeng vurub soruşaram.

Qadın axtardığı nömreni defterçede asanlıqla tapdı ve telefonun çarxını fırlatmağa başladı. Ancaq bele göründü ki, eks teref zenge cavab vermedi. Minare xanım bir daha cehd etdi ve bu defe qarşı teref desteyi qaldırdı.

- Alo, salam… – qadın celd cavab verdi – Bağışlayın, Tehminegildendir?… Tehmineni olar?… Yoxdur?… Refiqesi Minare idi… He, he, menem… Danışan Ülkerdi, yoxsa Yasemen?… Ülker, necesen qızım?… Çox sağ ol, men yaxşıyam… Derslerin necedi?… Teki yaxşı olsun… Anan ne vaxt geler?… Heç, sadece tecili bir söz soruşacaqdım… Eslinde senden de soruşa bilerem… Faiq hele de orada yaşayır?… Hm, ele onu soruşacaqdım, çox sağ ol… Anana menden salam deyersen… Çox sağ ol, qızım… Sağ ol… – qadın desteyi asıb, narahat bir şekilde ketilin üstünde oturdu – Deyir ki, hele de orada yaşayır.

- Yeqin ki, evvelki evinizin telefon nömresini xatırlayırsınız?!

- Xatırlayıram. – qadın bu sözü aramla dedi – Xatırlayıram, amma zeng vura bilmerem. Faiqin artıq yeni heyatı, öz ailesi var… Biz ayrılandan sonra, hele de üz-üze gelib, bir kelme kesmemişik. Ona göre bacarmaram.

- Sizi anlayıram. Onda mecburam ki, ele birbaşa Faiqin evine gedim.

- İstemezdim size eziyyet verim…

- Yox,

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 89 >>