addımlarla eve daxil oldu. Maşından düşüb, onun ardınca getdim ve her ikimiz heyetdeki skamyada eyleşdik.

- Onu görende deli oldum… – o, hele de hadisenin tesiri altında idi – Az qala ağlımı itirecekdim, çünki arxa otağa daxil olarken, qefilden gördüm. Ne yaxşı ki, siz orada idiniz. Yoxsa, inanın belke men de yıxılıb oradaca ölerdim. Artıq üçüncü yaxınımdır ki, facieli ölümüne rast gelirem. İlahi, bu ne tale-qismetdi mene yazmısan?!- Faiq niye intihar edib?

- Tehminenin qızı Ülkerle danışdım. Hele Faiqin yazdığı vereq tapılmamışdan, artıq men onun intihar sebebini texmin etmişdim. – qadının sesi titreyirdi – Menden ayrılandan sonra, onun ikinci defe aile qurduğunu eşitmişdim, amma bilmirdim ki, övladı olmadığına göre iki il sonra o qadından da boşanıb. Son vaxtlar ise tek yaşayırmış… Ülker deyir, axır günler heç göze deymirdi, amma heç ağlımıza da gelmezdi ki, o, intihar ede biler. Belke de bir-neçe gündür özünü asıbmış. Bedbextin qapısını döyen de yoxdur. Biz getmeseydik, ele kendirdece çürüyecekdi…

- Kağıza ne yazıb?

- Men oxumadım. Bir nefer dedi. Yazıb ki, “ölümümde tek günahkar özümem”… Altından da imzasını çekib. Qelem de oradadır.

- Minare xanım, – deyib, ayağa qalxdım – bilirem bunu sizden istemeyim heç doğru deyil. Çünki bu gün onsuz da esebleriniz pozulub, amma biz mütleq MirHemidin qebuluna getmeliyik.

- Ele evvelde düz demişdiniz… – qadın rahat şekilde cavab verdi – Bunu menden istemeyiniz heç doğru deyil. Men bir günde bu qeder ağır yüklerin altına gire bilmerem. İnanın, tab getire bilmeyeceyem, gücüm çatmayacaq…

- Anlayıram, amma… – çaresizlik sanki meni boğurdu – Men bilmirem ne edim?! Bu gün son gündür ve artıq axşam saatları da yaxınlaşır. Ne qeder çalışsam da, çatdıra bilmedim. Belke de size kömek ede bilerdim, amma sadece vaxt mehdudiyyeti imkan vermedi.

- Narahat olmayın, Nicat bey… – qadın da ayağa qalxdı – Siz elinizden geleni etdiniz.

- Belke bu geceni bizde keçiresiniz? Sizin üçün en yaxşısı bu ola biler.

-

<< 1 ... 65 66 [67] 68 69 ... 89 >>