ilk tanışlıqdan menim harada tehsil aldığımı, qadına yersiz olaraq söylemesinden açıq-aydın hiss olunurdu. – Nicat, Minare xanımı ise, sen artıq qiyabi de olsa tanıyırsan.

- He, eledir. – deyib qonağımıza el uzatdım – Bu kiçik xanımımız da, deyesen Laledir, elemi? Tanış olmağımıza çox şadam.

- Men de… – Minare xanım gücle de olsa, gülümsemeyi bacardı…

Onun gülümseyerken ne qeder eziyyet çekdiyini hiss etmek heç de çetin olmadı. “Göresen, simasına bu qeder ezab cizgileri hekk olunmuş bir qadın, heyatı boyu heç ürekden gülübmü?!” – deye düşündüm.

Minare xanımı men ele bu cür de tesevvür edirdim. Onun otuz beş yaşı ancaq olardı. İri, badamı qara gözleri aydın baxırdı. Şabalıdı, kesik saçları ise çiyinlerine tökülmüşdü. Üz cizgileri düzgün idi, ancaq alt dodağının bir qeder sallaq olması, onun yegane zahiri ferqliliyini nezere çarpdırırdı.

- Size mane olmadım ki? – söhbete bu cür başlayacağımı evvelceden düşünmüşdüm – Eger hele de ne ise danışacaqsınızsa, men gözleye bilerem.

- Yox, ehtiyac yoxdur. – anam derhal cavab verdi – Biz de ele seni gözleyirdik. Minare xanıma her şeyi danışmışam. O, seninle meslehetleşmeye razıdır.

- Lap yaxşı… – özüne güvencli insanlar tek gülümsedim – O zaman Elmira xanım, sizden bir xahişim olacaq. Zehmet olmasa, Lale ile siz yan otağa keçin.

Anam heç bir kelme söz demeden Lalenin elinden tutub, otaqdan çıxdı. Men ise anamın bayaq oturduğu yumşaq qoltuğa keçdim. İndi Minare xanım menimle üzbeüz oturmuşdu.

- Menimle mehz ne haqda danışmaq istemisiz? – qadın söhbete birinci başladı – Buyurun, ne sualınız varsa, verin.

- Hele ki, ele bir konkret sualım yoxdur. – deye cavab verdim – Siz ehvalatı başdan danışın, menim ne sualım olsa, derhal vereceyem.

- Axı, Elmira xanım deyir ki, siz ehvalatdan xeberdarsınız?

- Anam düz deyir. O, mene bezi meselelerden behs edib, amma men başınıza gelenleri, ögey qızınız Lalenin olmadığı şeraitde bir daha eşitmek isteyirem.

- O, otaqda qalsa da olardı. – qadın çiynini

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 89 >>