qoyarken, ilk defe burada qazana bilmediyim bu uğuru tecrübesizliyimin deyil, meşenin qaranlığının adına yazdım ve biz oradan uzaqlaşdıq. Kende çatanda artıq, saat axşam on birin yarısını gösterirdi. Sebuhini kendimize yola salaraq, vaxt itirmeden Minare xanımgilin menziline üz tutdum.

- Xeyir olsun, İnşallah… – qadın meni görcek teeccüblendi – Niye gelmisiniz?

- Men heyetinize baxmalıyam…

- Anlamadım. – Minare xanım evden çıxıb, qapını örtdü – Nece yeni? Niye baxmalısınız?

- İndi deye bilmerem. – feneri cibimden çıxardım – Siz sadece mene icaze verin.

- O ne sözdür?! – qadın bir qeder tereddüdlü idi – Buyurun… Amma siz niye tezeden qayıtdığınızı demediniz?! Axı, ne baş verdi?

Men qadının sualını cavablandırmadan, evin arxasına keçdim ve fenerin işığını yere salaraq, heyetin müxtelif hisselerine baxmağa başladım, amma gözüme diqqetimi celb ede bilecek bir nesne görünmedi. Qaranlıqda bağın sıx ağacları axtarışıma mane olsa da, her qarışa diqqet yetirmeyi bacardım ve bağdakı kol-kos bele, işimi tam olaraq engelleye bilmedi. Ancaq men nedense istiqametimde yanıldığımı derk edirdim. Sanki aradığım izi doğru koordinatlarda axtarmadığım mene melum idi, lakin yene de küreyimi yere vurmaq istemirdim. Zirzemiye enende, gözlerimi onun qapısındakı qıfıl qarşıladı. Bu an nedense, bu eve ilk gelişimde darvazada gördüyüm qıfılı xatırladım ve yeniden ona nezer yetirmek üçün darvazaya sarı gedib, sonra yeniden geriye qayıtdım. Zirzeminin paslı qıfılını açmaq istesem de, Minare xanım açarın olmadığını dedi ve menim isteyimle, qadın demirkesen mişarı mene getirdi. Qaranlıqda qıfılı kesmek o qeder de asan olmadı, amma men yene de iyirmi-iyirmi beş deqiqe sonra zirzemiye enmeye müveffeq oldum…

Minare xanım tezyiqi aşağı düşdüyünden, özünü yaxşı hiss etmirdi. Qadının başı berk ağrıyırdı. Hamam otağında bulaşmış ellerimi yuduqdan sonra, onunla metbexde qarşılaşdım. O, elindeki çay süfresi üçün hazırladığı mecmeyini qonaq otağına aparmaq isteyirdi. Lale artıq

<< 1 ... 72 73 [74] 75 76 ... 89 >>