size daha etraflı başa salacam. – deyib, stulumda dikeldim – Hemin gün sizle söhbet ederken, sözarası meşebeyiden behs etdiniz ve men Lalenin dediklerini erteleyerek, Salman kişi ile görüşmeyi qerara aldım. Doğrudur, son günler baş verenlerin ekser hissesinde, siz menim yanımda olmusunuz, amma men yene de her detalı deqiqliyi ile söylemek isteyirem. Salman kişinin evine de menimle birlikde getdiniz ve bizi onun oğlu Süleyman qarşıladı. Meşebeyinin başına gelen hadiselerden hetta siz de xeberdar idiniz. Onun meşede üzerine ağac düşdüyünü Neriman size demişdi ve hemin gün Süleyman da bunu tesdiqledi. Ancaq melumatlı olmadığımız faktlar da az deyildi. Meselen, Salman kişinin evine oğru qiyafesinde girib, menzili eliboş terk ederek qaçan şexsin varlığından xebersiz idik. Ev sahibleri vaxtsız gelen qonağın adi bir oğru olduğunu zenn etmişdi. Ancaq nedense mene bele gelmişdi ki, bu, tesadüf ola bilmezdi. Çünki Süleymanın özünün de tesdiqlediyine göre, atası Mahirenin paltarının bir hissesini tapandan sonra, meşede qadının cesedini de axtarmağa cehd göstermişdi. Üç-dörd gün sonra ise, meşede başına ağac düşmüşdü. Menim fikrimce, bu adi bir qeza deyildi. Meşede kimse gizlenirdi ve her an meşebeyi terefinden aşkar olunacağından qorxurdu deye, kişini aradan götürmek isteyerek, ona xesaret yetirmişdi. Meşebeyinin xoşbextlik neticesinde sağ qalması ise, hemin insanın planını pozurdu ve o, tez bir zamanda yarım qalmış işini tamamlamaq isteyirdi. Böyük ehtimalla kişi hemin şexsi meşede görmüşdü, çünki evde onunla bir daha rastlaşanda, özünde güc taparaq qışqırmağı bacarmışdı. Artıq menim üçün her şey aydın idi, lakin mechul bir obrazı mühakime etmek, hele tez idi, çünki Süleyman atasının üzerine düşen budağın heqiqeten de altında yıxıldığı ağaca aid olduğuna fikir vermemişdi. Ona göre de, vaxt itirmeden hadise yerine baxmağı qerara aldım ve üçümüz birlikde meşeye yola düşdük. Orada baş verenleri ise, artıq özünüz de yaxşı bilirsiniz. – bu an bir neçe saniye ara verdim –

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 89 >>