menim “Bibim qızı yaşayır?” – sualımı, “Beli, yaşayır. Buna emin ola bilersiniz…” – deye cavablandırdı. Mentiqle düşünende ise söylemek olar ki, eger onlar elbir olsalar, o, mütleq Mahirenin öldüyünü demeli idi.

- Bele çıxır ki, MirHemid günahsızdır?

- Bunu da bir azdan bileceksiniz. – yene de ardıcıllığı pozmadım – Hemin gün men Bakıya yola düşdüm ve Senuber xanımın menzilini derhal tapdım. Onlar doğrudan da Mahirenin atasıgil ile qonşu idiler. Bu eslinde çox böyük bir uğur sayılsa da, növbeti şanssızlığa da Bakıda rast geldim. Senuber xanım hemin axşam gece növbesinde olduğundan, evde yox idi. Bele olan halda da, men onun qızı Lemanla danışmaq mecburiyyetinde qaldım. Leman mene qadının ümumi ailesinden behs etdi ve men sözarası, Mahirenin Mahir adlı qardaşının olduğunu öyrendim. Ancaq onunla ünsiyyete girmeye ehtiyac qalmadı. Mahir hebsxana heyatı yaşamışdı deye, hetta Lale de, bu adlı dayısının olduğunu bilmirdi. Mahire xecalet çekdiyinden, onun varlığını qızından gizledirmiş. Ona göre de, Mahirin bütün bu yaşananlardan xebersiz olduğunu nezere alıb, onu axtarmağa lüzum görmedim ve Bakıya getmeyimin ele bir xeyirinin olmadığını anladım. – bir neçe saniye ara verib, davam etdim – Ertesi gün ise, uğursuz bir gün kimi yadda qaldı. Keçmiş heyat yoldaşınız Faiqle görüşmek istesem de, onun intihar etdiyi melum oldu. Daha sonra kendinize qayıdanda, sizin MirHemidle görüşmeyinizi istedim, lakin razılaşmadınız. Bele olan halda, daha elimden heç bir iş gelmediyini anladım ve öz kendimize qayıtmaq qerarına geldim. Doğrudan da, o hissleri yaşamaq çox çetin idi. Çünki men, nedense heddinden artıq emin idim ki, bu işin öhdesinden gele bileceyem. Baş verenlere göre ise, mene sadece teessüflenmek qaldı…

- Bes, sonra ne baş verdi? – qadın, marağını gizletmedi – Niye qayıtdınız?

- Teessüflendiyimi, ümumiyyetle son günlerde yaşadıqlarımı, qarşılaşdığım uğursuzluğu Sebuhiye danışanda, hele evinizin hendeverinde idik. Beş-on deqiqe Sebuhi ile söhbet etdim ve artıq eve

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 89 >>