evde? Siz Mahirenin ruhunu nezerde tutursunuz?

- Bunları söylemek, menim üçün çox çetindir. Men bu faktlarla qarşılaşanda, özüm öz düşüncemden vahimelenirdim. Mahirenin ruhu yox, cesedi bu evdedir.

- Anlamadım… – qadın titreyen elini alnına qoydu – Men ağlımı itirirem?! Nicat bey, siz neler danışırsınız?

- Teessüfle demeliyem ki, bu, heqiqetdir…

- Axı, men anlamıram… Nece yeni?! Yeni nece ola biler?! O, haradadır?

- Zirzemide…

- Dünen gördünüz? – o, ayağa qalxıb, stulda eyleşdi – Ne bildiniz ki, zirzemidedir?

- Yadınıza gelir, sizin heyetinize giren kimi, qapılarınızdakı qıfıllar diqqetimi çekdi. – qadına xatırlatdım – Dediniz ki, Neriman bir ara al-verle meşğul imiş, bu qıfılları da Litvadan getiribmiş.

- Aha, yadımdadır…

- Darvazanızdakı, Litva istehsalı olan o böyük qıfıl çox gözeldir. Hetta paslanmayan materialdan hazırlanıb. Zirzeminizdeki qıfılın ise, yağan yağış neticesinde paslı olması diqqetimi çekdi… Eslinde ise o, o derecede paslı olmamalı idi, çünki onun üzerine yağış yağa bilmez. Bele çıxır ki, bu paslı qıfıl, evveller darvazanızdan asılı olub. Sonradan Neriman her ehtimala qarşı, bu qıfılların yerini deyişib ve açarını da gizledib. Çünki ilk baxışdan, açarı olmayan paslı bir qıfılın, uzun zamandır açılmadığını asanlıqla güman etmek olar.

- Bir deqiqe… – qadın sözümü kesdi – Siz ne demek isteyirsiniz?

- Minare xanım, anlayıram ki, eşitdiklerinizi qebul etmek sizin üçün ele de asan olmayacaq, amma bu, acı heqiqetdir. Mahire öz eceli ile ölmeyib. Onu heyat yoldaşı Neriman qetle yetirib…

- Men size inana bilmerem… – qadın gülümsese de, dehşetli heyecan keçirirdi – Neriman qatil ola bilmezdi. – o, asta şekilde elini stola vurdu – Men onu yaxşı tanıyırdım.

- Görünür, o qeder de yaxşı tanımamısınız… – eminlikle dedim – Men bütün bu olanları özümden uydurmuram. Elimde, her şeyi sübut edecek tutarlı deliller var.

Minare xanım gözlerimin içine baxdı. Etiraz etmeyin lüzumsuz olduğunu derk edene qeder, susdu. Ne ise

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 89 >>