demek istese de, bir söz tapıb dine bilmedi…

- Bes, o çehrayı zolaqlı varlıq ne imiş? – bir xeyli danışmağa özünde güc tapa bilmedikden sonra, nehayet asta sesle soruşdu – Mahirenin ruhu?

- Qonşunuz Behram kişini tanıyırsınız?

- Tanıyıram… – o, bir qeder de teeccüblendi – Dükanı olan Behramı deyirsiniz? Onun bu meseleye ne aidiyyatı var?

- Xeyr, aidiyyatı yoxdur. – derhal aydınlıq getirdim – Mesele burasındadır ki, Ziver xala Mahire ile görüşen o oğlanı, qadın itgin düşenden sonra, kendinizde bir daha görüb. Oğlan, Behramın evinde fehle kimi çalışırmış. Ziver xala deyir ki, onu gören kimi tanıdım ve bilerekden, her gün dükana getmeye başladım. Qadın nehayet, oğlanı yanına çağıraraq temirle bağlı bir yalan uydurub, onunla söhbet etmeyi bacarır ve adının da Ruslan olduğunu öyrenir. Qadının dediyine göre, oğlan kekeleyerek danışsa bele, heddinden artıq yaraşıqlı imiş… Bu melumatları eşidenden sonra, vaxt itirmeden Behram kişinin yanına getdim. O da Ruslan adlı fehlesinin olduğunu tesdiqledi ve bize, onun kiraye yaşadığı ünvanı söyledi. Hemin eve yollanarken ise, qapını üzümüze Xuraman adlı bir qadın açdı. Biz ondan da Ruslanı soruşduq. Qadın bize bilirsiniz ne söyledi?! O, dedi ki, Ruslan hebsxanadan qaçdığı üçün bu yaxınlarda yeniden tutulub. Kendde fehlelikle meşğul olsa da, eslinde cinayetkar qruplaşmalardan birinin üzvü imiş. O, hetta ele keçmemek üçün, adını bele deyişibmiş…

- Axı, bu ne demekdir?! Men heç ne başa düşe bilmirem… – Minare xanım çaresizlikle üzüme baxdı – Neriman Mahireni qetle yetirmişdi deye, o axmaq da öz sevgilisinin qisasını almaq qerarına gelmişdi?

- Sevgilisinin yox, bacısının… – asta sesle dedim.

- Ne? – qadın donub qaldı – Kimin bacısının?

- Öz bacısının… – bir daha eminlikle tesdiqledim – “Lal Mahir”… Bu adı doğrudan da bir defe eşitmişdim…

- Ola bilmez… – Minare xanım heyretden qurumuş dodaqlarını yaladı – Bele çıxır ki, Ruslan…

- Beli, özünü Ruslan adı ile qeleme veren şexs, eslinde Mahirenin doğma qardaşı

<< 1 ... 82 83 [84] 85 86 ... 89 >>