düşerek, bağa keçdim ve buradakı böyük xurma ağacına söykendim. Bu an, yayın bu qızmar güneşli havasında içime soyuq yağış kimi yağan sevinc hissinin belke de yegane bir sebebi var idi: İllerdir vicdan ezabından gecesini-gündüzüne satan Ziver xalaya baş verenleri detalları ile danışa bilmesem de, eslinde Mahirenin Nerimana xeyanet etmediyini söyleyerek, qadının çiyinlerindeki bu yükü götürecekdim… Amma bu uzun cümlenin sonuna qoyduğum cesaretli “nida”nın da ehvalımı müsbet istiqametde deyişdiyini qeyd etmeliyem. “Doğrudanmı, men bu cür çetin işin öhdesinden gele bildim?! – deye ağır-ağır düşündüm – Yoxsa bu, yatmağı özünden çox seven bir insanın gördüyü növbeti bir yuxu idi?!” Başımı azca yuxarı qaldırıb, mavi semaya baxdım ve her iki elimle xurma ağacına toxundum. Yox, eger neyinse varlığı sende eminlik yaradırsa demek, gerçeklik çekide daha ağırdır. Men de hemin an, bu ağır reallığı asanlıqla hiss edirdim.

Üzerine söykendiyim ağac ise, sanki menim varlığımı duyaraq, gece yuxusuz qaldığımı hiss etmişdi. Ağac, ele bil bir qeder yumşalmışdı…

Endşpil (Her şeyin sonu).

<< 1 ... 87 88 [89]