kenara qoydum. Mektebdeki son illerimin nece keçdiyini ise, heç xatırlamıram da… – Minare xanım bu anda gözlerini döşemeden ayırdı – Niye soruşdunuz ki?

- Heç, davam edin…

- Bizim rayonda tehsilli insan çox azdır. Hetta adını bele yaza bilmeyenlere de rast gelmek olar. Siz, menim indiyedek rastlaşdığım yegane ailesiniz ki, bir evden iki oxumuş şexs var. – Minare xanım özü de bilmeden sehv etdi – Bu, bizim ehatemiz üçün teeccüblü haldır.

- Menim rehmetlik atam da ali-tehsilli idi. – bu an gec de olsa, düşündüm ki, gerek bunu heç demeyeydim – İndiki Tibb Universitetini bitirmişdi.

- Bağışlayın, bunu bilmirdim. – qadın meyus halda, sanki pıçıldadı – Allah rehmetini esirgemesin.

- Amin! Cemi ölenler üçün, İnşallah…

- Çoxdan vefat edib? – hemsöhbetim, ünvanladığı sonuncu sualın cavabını gözlemeden, azacıq gülümsedi – Yeqin ananızla da ele universitetde tanış olublarmış?!

- Doğrusu, maraqlanmamışam… – bu an düşündüm ki, doğrudan da menim bu haqda melumatım yoxdur, çünki diger qadınlardan ferqli olaraq, vefat etmiş heyat yoldaşı haqqında sentimental ehvalatlar danışıb ağlamaq, sızıldamaq, anamın xarakterine xas deyildi – Ne ise, söhbetimiz yarımçıq qaldı – deyib, derhal esas metlebe qayıtdım – Gelin, davam edek…

- Sehv etmiremse, aile qurduğum vaxta qeder baş verenleri danışdım. Sonra… – qadın elini saçına çekdi – Sonra Nerimanla evlendik.

- Bağışlayın, yene sözünüzü kesecem. Siz Nerimanla aile quranda, Mahire artıq neçe müddet idi ki, itgin düşmüşdü?

- Mahire itgin düşenden bir ay sonra, Neriman mene evlenmek teklifini etdi. Evvelce razılaşmadım, amma sonra çox götür-qoy etdim ve düşündüm ki, hele heyat bitmeyib ve men öz geleceyimi qurmalıyam. Hem de, Neriman teklifi ile meni çox inandırdı. O dedi ki, “Lalın dilini anası biler. Men Laleni senden başqa heç bir qadına etibar ede bilmerem. Hem de artıq biri-birinize öyreşmisiniz. Sene çetin olmayacaq.”

- Başa düşmedim… Yeni, Lale doğrudanmı…

- Beli, o, anadangelme qüsurlu olaraq

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 89 >>