sessizce dayanıb baxsınmı?
Anar aniden özüde anlamadan celd eve daxil oldu. Ve gördüyü menzere çox çetin idi. Efşan ve anasının cansız bedeni.
Efşan. Anam anam o öldü
Anar sesizce qıza yaxınlaşır yere çökerek onu qucaqlayır.
Anar. Şişt sakitleş aglama anan aglamagını istemezdi
Efşan. Anam anam o yoxdu artıq meni atıb getdi o da meni tek qoydu
Anar. O seni atmadı dünyanın qanunu beledj bir gün gelen bir gün geder. Anan seni atmadı
Efşan. Niye axı? Niye? meni qoyub getdi? Indi men ne edecem He? Men tekem artıq heç kimim yoxdu men tekem
Anar. aglama sakitleş sen tek deyilsen men varam!
Anar xeyallardan ayrılır. Bütün diqqetini başını sinesine qoyub yatan Efşana yöneldir. Efşanın telinden öpüb qoxlayır.
Anar. Dedim axı aen tek deyilsen men varam...
/ / /
Berde rayonu.
Rövşenin evi.
Nezrin bir neçe gün olardıki xestexanadan çıxmışdı. Her iki övladıyla çarpayıda uzanmış Rövşeni düşünürdü. Onun harda olmasını niye gelmediyini düşünürdü ancaq.
Yusif. Anna
Nezrin. Aycan
Yusif. Qoyxdum
Nezrin. (Gülür) niye
Yusif. Eye biydimçi da geymiyessen
Nezrin oglunu öpüb qoxlayır.
Nezrin. Caan menim şirinim. Men heç seni qoyub gederem men heç oglumu tekce qoyaram
Yusif. Amma attam qoydu
Nezrin. ( üzgün şekilde ) şirinim atan seni qpyub getmiyibki gelecekde sadece işi var deye bir az gec gelecek
Yusif. Ee menne ne geysinde tez geysin
Nezrin. Gelecek. Sen heç bacın la oynamırsan şirinim?
Yusif. Yo bayacadı deye oynuyyammıyam
Nezrin. Caan gel bir az bacı ya baxaq
Nezrin qızını qucagına alır Yusifde onun yanında oturur.
Yusif. Anna bacımın addı neydi?
Nezrin. Zehra
Yusif. (Gülür ) çim qoyubçi Zehyanın adın?
Nezrin. Atan
Yusif. Axı atta yanmızda yoxduy
Nezrin. Zeng etdi dediki qızımın adı Zehra olsun
Yusif. Bes menni soyuçmadı
Nezrin. Soruçdu hetta dediki ogluma gelende çoxlu oyuncaq alacam
Yusif. Ee men oyuncay isdemiyem atamme isdeyyem
Bu söz Nezrinin üreyini parçalayır.
Gözü dolur.
Nezrin. ( Hıçqıraraq sessizce ) birce gelseydin birce Yusif seni

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>