Tehranda Bir Alim Neql Edir Ki Men Her Axşam Hüseyniyede Minbere Geder Ders Deyer Mohize Ederdim. Işim Esasen Cavanlarla İdi. Onlarla Daha Çox Söhbet Edirdim. Bir Gün Bir Cavan Geldi. Teqriben 30 Yaşı Olardı. Dedi Ki, Ağa Seninle Söhbet Elemek istiyirem. Dedim Yaz. O İse Yazılmalı Olmadiğini Bildirdi. Dedim Bir Şeyi Ki Yaza Bilmirsen, Dile Getirmek Çetin Olar. Sabah Getirib Mene Bir Kağız Verdi. Kağızı Oxudum, Dedim Ele Bu Men Axtaran Cavandır...Seher Gelib Onu Axtarıb Hüseyniyede Tapdım. Ve Dedim ; -"Seninle Söhbet Etmek istiyirem" Dedi ; -"Onda Bir Yerde Oturub Söhbet Edek." Cavan dedi ; -"Ağa Meni Nece Görürsen ?" -"Dedim Men Görücü Deyilem" Dedi ; -"Yani Meni Nece Tanıyırsan ?" Dedim ; -"Dindar Bir Şexs Kimi". Başladı Ağlamağa Ki ; -" Meni Tanımırsan, Men Ele Günahkar İnsan Olmuşam ki, Heç Tesevvürde Ede Bilmezsen. Amma Zehra(s.e) Elimi Tutdu." Başladı Danışmağa. -"Biz Cavanlarla Bir Ev Tutmuşduq Ki,O Evde Günah İşlerle Meşğul Olurduq Cavan Qızları Aldadıb Oraya Getirirdik. Başdan - Başa Haram İşlerle Meşğul İdik. Ne Allah, Ne İmam, Ne Namaz, Ne Aşura Heç Neye İnanmırdıq. Ancaq Keyf Eden İnsanlar İdik. Meherrem Olanda Deyirdik Ki ; -" iki Ereb Bir-Biri İle Döyüşüb Bize Ne Onlardan." Bir Gün Aşura Gününe Tesadüf Edirdi. Yene O Eve Geldim. Gördüm Ki Heç Kim Yoxdu. Öz- Özüme Dedim ; -"Göresen Bunları Hansı Molla Aldadıb Ki,,,Bu Gun Bura Gelmeyibler." Ve Maşına Minib , Çıxdım Yola Ki, Kimise Aldadib Getirim O Eve. Bir Xanım Qız Telesirdi, Hüseyniye Getmek İsteyirdi, Onu Maşına Götürüb, Yuvamıza Getirdim. Qız Başladı ağlamağa , Yalvarmağa ki ; -"Sen Nece Kişisen Bu Gün Aşuradı Bele İş Tutursan. İmam Zaman(e)dan Utanmırsan? İmama Eziyyet Verirsen Bu İşinle. Heç Olmaya Bir Gün Etme Bu İşi, Bir Gece Kişi Ol Günah Etme, Hüseynden(e) Utan." Mene Tesir Etdi Bu Sözler. Dedim Ki ; -"Yaxşı Bir Gün Günah Etmeyecem, Görek Zehra (s.e) Mene Nece Kömek Edecek." Xanim Qız İse Dedi ; -"Sen Bir Gün Et Zehra Senin Elini Tutacaq İnşaEllah" Men Onu Maşına Mindirdim Ve Hüseyniyeye

[1] 2 3 >>