açmaga çalışır amma alınmır.
Rövşen. Nezrin Nezrin aç qapını xaiş edirem aç danışaq
Nezrin. Get burdan!
Rövşen. Qurban olum aç qapını danışaq yalvarram bele eleme
Nezrin. ( Hıçqıraraq aglayırdı )
Rövşen. Aç qapını
Rövşen Nezrinin onunla danışmaq istemediyini görüb meyus şekilde aşagı enir. Zernigarın kinli baxışlarını görüb evden çıxır.
İki hefde sonra.
Esger. Zernigar qurban olum bu işe bir çare tap ele etki el içinde rüsvay olmuyum.
Zernigar. ( Eseble ) qızın onu fikirleşmeliydi men yox!
Sebine. Menim günahım yoxdu Rövşen istedi
Zernigar. Kes sesini fahişe
Esger. Menim qızım fahişe deyil
Irade. Fahişe deyilse özünü niye evli kişinin yatagına atırdı?
Esger. Susur
Zernigar. Uşagı telef etdiressen
Sebine. (Bic şekilde ) men uşagımı öldüre bilmerem! Atasının ucbatından uşagımdan keçe bilmerem
Zernigar. Uşaq fikirleşenime bax bir
Irade. Ele davranirki guya bunun kimisi yox du
Rövşen o an otaga daxil olur.
Rövşen. Sebine narahat olma uşaq telef olunmayacaq öz günahıma göre günahsız körpeni dünya işıgından mehrum ede bilmerem
Zernigar. Bes onda ne? He ne? Senin ailen uşaqların nece olacaq
Rövşen. Menim ailem dagılmayacaq buna esla imkan vermerem Nezrin de uşaqlarda burda qalacaq evvel nece yaşayırdıq indide ele
Irade. Rövşen Nezrin dünen getmek isteyirdi anam qoymadı and verdi oda aglayaraq eşyaların dagıtdı
Rövşen. Nezrin menim qadınım dı mene aiddi menim yanımdada qalacaq
Sebine. ( Eseble ) bes men? Menim sonum?
Rövşen. Sende burda qalacaqsan
Zernigar. Başa düşmedim Nezrin le bir evde
Rövşen. He Sebine uşaq dünyaya gelenedek bu evde qalacaq amma bunu kent camaatı bilmeyecek
Zernigar. İmkan vermerem ki Nezrin bu evde ola ola hansısa fahişe bu eve gele
Rövşen. Ana xaiş edirem başa düş meni. Mecburam
Zernigar. Etdiyin zibili ört basdıretmeye göre indi yazıq qızı gözüyaşlı qoyassan
Rövşen. Ana inanki ailemin üzülmesine imkan vermiyecem
Zernigar. Sene burda deyirem eger iki körpe ve o yazıq qız gözü yaşlı olsa seni mehv edirem canımdan bir

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>