ev evvelki nevelerin dünyaya geldiyi günler kimi bu gün xoşbext deyildi. Heç kim bu uşagın dünyaya gelmeyine sevinmirdi. Sebine bu gün bu evde oglan dünyaya getirmişdi amma heç kimin vecine deyildi bu.
Sebine otagında oturub ogluna baxırdı.
Diqqetle oglunu izleyirdi.
Sebine. Sonunda istediyimi etdim senin sayende Rövşeni qazandım. Sen balaca sen mene Rövşeni bexş etdin.
Rövşen yoxdu hazırda amma gelecek gelen kimi de seni görmek isteyecek seni. Sene baglanacaq atalıq hissi ona güc gelecek ve o meni bu evden göndermiyecek eksine Nezrin fahişesin ve iki küçüyün gönderecek
O an otaqda gülüş eks seda verir...
Bir neçe gün sonra.
Rövşenin gelişi.
Rövşen bir saat olardıki evdeydi. Gelen andan esebi oldugu bilinirdi. Zernigar oglunun esebin anlamırdı.
Zernigar xanım Nezrinin otagına daxil olaraq Rövşenin geldiyini ve ona Nezrinin cay ve yemek hazırlamalı oldugunu deyir. Nezrin tebiki qaynanası nın sözünden çıxmır Rövşene çay ve yemek vermek üçün metbexe keçir.
(Ramile ve Raqib bir il olardıki öz şexsi evlerine çıxmışdı bu evde Rövşenin ata evinde Zernigar Nezrin ve uşaqlar qalırdı ve helelikde Sebine. Onun üçün de yemeyi Rövşene Nezrin vermek mecburiyyetinde idi)
Nezrin ilk önce çay hazırlayıb qonaq otagına aparır. Otaqda sakitlik oldugundan Nezrin sessiz şekilde çayı masaya qoyub çıxmaq isteyir.
Rövşen. İçmirem apar
Nezrin. İçilmesi üçün getirmişem aparmaq üçün yox
Rövşen heç ne demir
Nezrin ardından yemek getirir.
Rövşen arada Nezrinin hereketlerine baxaraq sadece susurdu.
Nezrin se heç ne demeden getirdiklerini masaya düzürdü.
Balaca Zehra imekleyerek otaga girir. Rövşen qızını gören kimi yere eyilib qızını qucagına alır. Nezrin heç ne demeden gözücu baxırdı. Yusif qapının ağzında dayanaraq kinle atasına baxırdı. Rövşen o an qızını öpüb qoxlayır dı tebiki Yusifin kinli baxışlarıda gözünden qaçmır dı.
Rövşen. Yusif atanın yanına gelmek istemirsen
Yusif heç ne demeden pillekenleri qalxaraq otaga gedir. Yusifin hereketi Rövşene pis tesr etdiyi kimi

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>