Bir gün bir adam gözleri görmeyen bir dervişin evine qonaq gelir… Birden evde, masanın üzerinde Qurani-Kerim olduğunu görür ve heyret edir…
Çünki derviş tek yaşayırdı, hem kor idi, hem de evde özünden başqa kimse yaşamırdı…
Bu meselenin üzerinde dayanmadı ve sebebini de soruşmadı… Lakin bu maraq onun üreyinde qaldı… Gece yarısı Qurani-Kerimin avazı ile oyandı…Yerinden qalxaraq baxdı ki, gözleri görmeyen ev sahibi kitab refinin yanındakı masanın başında oturub Qurani-Kerim oxuyur… Bele ki, oxuduğu yerleri barmağıyla da teqib edirdi… Bu defe özünü saxlaya bilmeyib soruşdu:
- Sen, gözleri görmeyen bir adamsan… Nece olur ki, Qurani-Kerime baxaraq oxuya bilirsen? Üstelik barmağınla da teqib edirsen?
Derviş cavab verir:
- Allah istese her şey olar…
Men Qurani-Kerim oxumağı çox sevirem… Lakin gözlerim görmür… Allaha dua etdim: “Ya Rebbim, Qurani-Kerimi oxuyarken menim gözlerimi aç ki, o Müqeddes Kitabı elime alıb oxuya bilim” – dedim…
Allah menim bu duamı qebul buyurdu… Ne vaxt oxumaq üçün Qurani Kerimi elime götürsem gözlerim açılar ve men Qurani Kerime baxaraq oxuyuram…