buraxaydım, çıxıb gedeydi. Onun ne hala düşdüyünü görmek lazım idi! Çöhresinde çox yazıq ve miskin bir ifade vardı. Dövreleme dayanan camaatın ortasında durmuşdu, qara gözlerinden qığılcım saçılırdı. Belece dayanıb kövrek bir ağac kimi titreyirdi.

 

Menimse ayaqlarım, qulaqlarım, ellerim donurdu. Günahın hamısı yeniden yağmağa başlamış qarda idi. Men lap ite dönmüşdüm: yava, quduz bir ite. Qadının çadrasından yapışıb dartdım. Qoltuğunun altındakı boğça aşağı sürüşdü. Gördüm ki, onu vahime bürüdü, özünü itirdi. Boğçanı möhkem tutmaq istedi, amma elleri esdi, boğça onun qoltuğundan sıçrayıb top kimi göye qalxdı: eynen futbol topu kimi. Ve havada açıldı. Onun içinden sür-sümük töküldü... Menim bayaq küçeye tökdüyüm, adeten, polkovnikin xidmetçisinin itler üçün apardığı sür-sümük... Onlar hamının gözü qarşısında yere sepelendi.

 

Qız gözümün qarşısında bükülüb ikiqat oldu. Sür-sümüyün üstüne eyilib dizlerini yere qoydu, yanağındakı göz yaşlarını silmeye başladı. Menim nitqim qurudu, celd ireli atılıb, yerdeki sür-sümüyü telesik toplamağa başladım. İçim hem başımıza yığışmış adamlara, hem de özüme olan hirs-hiddetle dolmuşdu...

 

Sonra ne oldusa, yadıma gelmir. Bir de onu gördüm ki, yağan qarın altında ağlaya-ağlaya qaçıram. Qar, lenete gelmiş qar

<< 1 ... 7 8 [9]