üzerine, Nasuh kendinden geçti. Âdeta ruhu bedeninden uçtu. Aklı fikri gitti. Eli ayağı boşaldı. Varlığı boşalınca,Allah’ın yardımı yetişti.
Mücevher bulundu diye bir ses geldi. Nasuh’u aramaktan vazgeçtiler. Mücevher bulunduğu için herkes bayram ederken, sevinç nâraları hamamın kubbesini çınlattı.
Nasuh tekrar kendine geldi. Bazıları yanına gelip,
” Padişahın kızlarına hepimizden çok yakın olduğun için, en çok senden şüphelendik, zanda bulunduk, hakkını helâl et ”dediler. Nasuh,
” Benden helâllik almanıza, özür dilemenize gerek yok. Çünkü ben dünyada yaşayan insanların en günahkârıyım ” dedi.
Sonra Cenâb-ı Hakk’a yönelerek,
” Yâ rabbi! Sana şükürler olsun. Ansızın beni gamdan kurtardın. Vücudumdaki her kılın bir dili olsa da şükretse,yine şükrünü yerine getiremez ” diyerek şükrünü ifade etti.
Az sonra bir hizmetçi gelerek Nasuh’a,
” Padişahımızın kızı iltifat buyuruyor, seni çağırıyor.Biliyorsun senden başka bir tellağı, gönlü kabul etmez ” dedi.Nasuh,
” Elimi kaldıracak halim yok. Hasta olduğumu söyle. Koş bir başkasını bul ” dedi.
Nasuh kendi kendine,
” Ben bir defa öldüm, tekrar dirildim ve dünyaya yeniden geldim. Gönlümdeki o korku, o acıyı nasıl unuturum? Artık canım tenimden ayrılmadıkça, tövbemi bozmam ” dedi.
Hamamdan çıkıp gitti. Bir daha tövbesinden dönmedi.
***
Ey insanlar Cenâb-ı Hakk’a Nasuh tövbesiyle tövbe edin (Tahrîm süresi 66/8).
Kaynak : Mesnevide Geçen Hikayeler

Dini Hikaye seven kardeşlerimiz
Bizi TAKİP etsinler → Sait Davran

<< 1 [2]