ki,
çobanın şöhreti bütün ülkeye yayıldı. O kadar
duyuldu ki; sarayda bile konuşulur olmuştu.
Derken padişah da derviş haberini duyar. Bir
gün padişah vezir ile bu meseleyi konuşur.
Padişah:
– Böyle Allah dostlarının yanımızda olması
bize çok büyük faydalar sağlar.
Vezir:
– Sultanım! Elimizi çabuk tutalım, zikir ehli bir
yerde fazla durmaz, onlar dünyayı dolaşırlar,
bu dervişi saraya alıp, burada ikamet
ettirelim.
Padişah:
– Güzel düşündün, var git dervişi al saraya
getir.
Padişahtan talimatı alan derviş doğruca dağın
yolunu tutar. Yanındakilerle birlikte çobanın
yanına varır. Durumu çobana anlatır, çoban
teklifi kabul etmez. Çoban direkt olarak
padişahın kızını kendisine teklif edileceğini
bekliyordu. Vezir, çobanı padişaha götürmek
için her ne teklif yaptıysa, kabul edilmez.
Üzgün bir şekilde saraya döner. Padişah,
vezirinden olanları öğrenince üzülür.
Vezir:
– Sultanım! Allah dostları dünya malına değer
vermez. Derviş Efendi de bunun en güzel
örneği oldu, der.
Vezirini dinleyen Padişah, bir de kendisi
gitmeye karar verir. Hazırlık yaptırır ve yola
çıkarlar. Padişah dağdaki çobana giderken
ihtiyar danışmanına haber salmış, onu da
yanına almıştı. Padişah mahiyeti ile çobanın
bulunduğu mağaranın kapısına gelir. Tevafuk
bu, padişahın mağaraya geldiğinde çoban
inzivadaki kırkıncı gününün içindeydi. Padişah,
zikir halindeki çobana tekliflerini yapar. Çoban
sessizce dinler, padişah bitirince, çoban zayıf
ve kısık bir sesle “hayır istemem” der.
Padişah da, mahiyeti de şaşkındır. Bu teklifler
öyle kolay kolay reddedilecek teklifler değildir.
Orada bulunanların hiçbiri bu işe bir anlam
veremez. Herkes bu durumu aşık çobanın
maneviyatının yüksekliğine bağlar. Padişahı
reddetmesi, çobanın itibarını kat kat
arttırmıştır. Orada bulunanların içinde işin
özünü bilen, sadece ihtiyardır.
İhtiyar danışman padişaha der ki:
– Padişahım! Bu derviş Efendiyi kızınızla
evlendirirseniz, amacınıza ulaşırsınız.
Padişah:
– Kabul eder

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>