bırakmayacak birinin var olduğunu bilmek, her zorluğu birlikte göğüslemek” demiş
Ve dilenci dizlerinin üzerine çöküp ;
”işte ben buradayım, yıllar önce sevdiğim gibi, senin de beni unutmadığın umuduyla senin yokluğunda bile senin yanındaydım. İşi gücü bıraktım ve seni her gün görebilmek pahasına bir gün geçtiğin sokaktan ayrılmadım. Gelip geçenlerin verdiklerini yedim, giydim. Dünya silindi gözümden. Gel be gülyüzlüm artık bu zorluklara biryerden başlayarak birlikte göğüs gerelim, hep birlikte olalım, aç ya da tok, kavgasıyla gürültüsüyle bu hayatı birlikte paylaşalım” demiş.
Kız şaşkınlıktan şaşkınlığa geçerken sevdiğinin boynuna sarılmış.
” bir daha beni üzme, bir daha ayrılmayalım demiş.
Oğlan;
Bir daha üzülürsen yanında ben varım korkmana gerek yok” demiş. Kız aldığı cevaptan daha mutlu olmuş.
Ve can çıkar huy çıkmaz.. Yıllar sonra iki yaşlı huysuz aynı evde çocuklarının ve torunlarının mutluluğu, kalplerinde beraber olmanın huzuru, dillerinde birbirini iğneleyen tatlı sözlerle hayattan göçmüşler. Ölüme bile bereber yürümüşler

<< 1 [2]