"
BOŞANMAK İSTEYEN KADIN

Çok fakir, fakat saliha bir hanım, gayet zengin
ve pek müreffeh bir hayata sahip bir kimse ile
evlenir.
Kocası, gayet sıcak bir yaz gecesi uyanır ve
hanımına çok susadığını söyleyerek kendisine
bir bardak su vermesini rica eder.
Kadın kalkar, odadaki bir bardak suyu hem az,
hem de ılık bulur. Kocamı böyle gece
yarısından sonra uyandıracak kadar ağır olan
susuzluğunu, bu su kesmez diye düşünerek
konağın en alt katındaki mermer küpten bir
sürahi su alıp kocasına gelir.
Ancak kocasının o sırada tekrar uykuya dalmış
olduğunu görüp bekler. Bu yüksek irfanlı
hanımefendi, beyini uyandırmaksızın
başucunda beklemeye başlar.
Epeyce bir zaman sonra kocası uyanıp sorar:
"Niçin öyle başımda bekliyorsun?" İrfan ehli bu
hanımefendi, kocasına şu cevabı verir: "Su
istediniz. Odadaki su hararetinizi kesmez diye
aşağıdaki küpten getirdim. Ancak ben
getirinceye kadar uyuya kalmışsınız. Olur ki
büyük bir huzurdasınız, belki de bir mana
âlemindesinizdir diyerek tekrar rahatsız etmek
istemedim ve uyanmanızı bekledim"
Adam eşinin bu inceliği karşısında çok
mahcup olur. Bir an derin düşünceye dalar ve:
"Hanım, senin ismet ve iffet örneği, edeb ve
vefa timsali bir insan olduğunu bilirdim. Fakat
bu derecede yüksek bir olgunluğa sahip
olduğunun farkında değildim. Bu yüzden beni
affetmeni rica ederim.
Sonra da benim sana yapabilceğim ne gibi bir
arzun varsa onu da istemeni ayrıca istirham
ederim." der. Kadın: "Teşekkür ederim; ama
isteğim hususunda ısrar etmemenizi niyaz
ederim." der.
Adam ısrar eder. Bunun üzerine kadın:
"Madem ki ısrar ettiniz; o halde sizden bir
dileğim var, o da beni boşamanızdır"
Bu isteği öğrenen adam beyninden vurulmuşa
döner ve:
"Bu nasıl bir istek? Ben senin gibi bir
hanımdan nasıl ve niçin ayrılabilirim?"
Kadın: "Siz ısrar ettiniz ve and da verdiniz. Ne
yapayım benim arzum da bu" Adam: "Benim
senden ayrılmam çok ağır ve dayanılmaz bir
şeydir. Fakat senin gibi saygıdeğer bir hanımın
arzusunu

[1] 2 >>