Hüzn ulduzları parlayır bu gün göy üzünde. Bu gece yene için-için yanıram. Oturub seni düşünüb ağlayıram. Seni, gedişini, sevmeyini, her şeyini. Unutmur seni bu yaralı qelbim. Etdiklerini xatırlayıb peşman olur. Seni düşünürem bu gece, qaranlıq göy üzünde parlayan ulduzları seyr edirem. Onları sene benzedirem. Qaralmış qelbimin kenarında yanan meşel kimi. Seni düşünürem bu gece, meni sevdiyini, mene nece baxdığını, mene nece güldüyünü, ellerimi nece tutduğunu, ellerini nece tutduğumu. Yükselen bir ateş kimi sevgimizin nece çoxaldığını ve bir gün aniden buraxıb getdiyini, son vidanı xatırlayıram. Gözlerime ağlarcasına baxdığını, gözlerini qelbime basdırdığımı xatırlayıram. Bir daha çıxmasın deye. Onsuzda çıxa bilmediler qelbimden gözlerin. Ölüler dirilirler ki, basdırılanlar çıxsın getsin? Getdin son bir vida ile gözü yaşlı, elimde serin, arxandan deqiqelerce baxdım ağlamaqlı, sıxıldım, üzüldüm, perişan oldum, amma ağlamadım. Ağlaya bilmedim engel oldu qürurum, engel oldu sevgim. Uzaqlara getdin, belke bir daha esla dönmemek üzre gözledim seni deliler kimi, hele de gözleyirem... Daim seni xeyal edib, daim seni düşündüm. Sesini eşitdikce yaşayar, eşitmedikce ölürdüm. Aylarla axtardın bir sevgi uğrunda. Heyf ki, terk edildin, bir sehv uğrunda, üzüldün, ağladın, bağışladın, amma hemişe de sevdin, meni sevdin. Gülüm meni, qelbi qırıq vefasızı. Yene terk edildin, yene unuduldun, sevdanla baş-başa buraxıldın, yene qırıldın, yene ağladın, amma bu sefer bağışlamadın. Sevdiyini en sevincli gününde öldürdün ve arxana baxmadan getdin. Meni özümle baş-başa buraxdın. Yıxıldım, üzüldüm senden ayrılanda. Qaldım çaresiz, sevgisiz ve bir de sensiz... Onsuzda hemişe sensiz idim, amma indiki kimi deyil. Dağılmış bir qelbe sahib oldunmu sen heç? Parça-parça edilmiş, sökük ve virane, bir o qederde vefasız. Evveller üzüldüm, amma heç vaxt ağlamadım, geldi keçdi deyib, seni de gözlerin kimi qelbime basdırdım. Unutdum dedim, unudacağam dedim, unuda bilmedim, unutmaram dedim. Evvel gözlerin

[1] 2 >>