el-ele
tutarıqsa, haraya uçub yox oluram? Eger her ikimiz uçuruqsa, onda bütün bunlar
neye lazımdır? Ve bundan elave, qısaca danışsam, menim yuxarıdakı
mülahizelerimin mahiyyeti budur ki, heç vaxt senden bele uzaqlara
getmeyeceyem. Çünki Meran zindanlarından tezece qaçmışam.
***
Şenbe, axşam
Bütün bunlar artıq yazılıb, bu gün yene de ne ise yazmaq isteyirdim, amma bunun
artıq ehemiyyeti yoxdur. Eve qayıtdım, qaranlıqda, stolun üstünde, gözlemediyim
halda senin mektubunu gördüm, ona göz gezdirdim, meni bir neçe defe şam
yemeyine çağırdılar, ne ise yedim. Boşqabdan uzaqlaşmaq üçün yegane yolum
onun içindekini udmaqdır, ele bele de eledim, sonra mektubu esaslı şekilde
oxudum, yavaş-yavaş, amma sebirsizcesine, qezeble, bezen çaşqınlıqla, bezi
vaxtlar teeccüble; inanmaq olmur ki, bu beledir, amma bu senin qarşındadır, sen
her halda inanmırsan, amma birden duruxursan, barışırsan ve başa düşürsen: bax,
inam budur; sonra ise meyusluq seni bürüyür, çıxış yolu olmayan, ürek
döyüntülerine hopmuş meyusluq.
“Gele bilmeyeceyem”, – bunu artıq birinci setirden sonuncu setiredek
bilirdim, amma bunların arasında neçe defe Vyanaya getdim, insan bezen bele
hallarda sanki on defe uzun-uzadı yuxular görür, eslinde ise cemi bir göz qırpımı
çeken vaxt bu qeder uzanır. Sonra poçta getdim, sene teleqram gönderdim, bir az
sakitleşdim ve bax, artıq bu mektubun üzerinde işleyirem. Otururam ve menim
gele bilmemeyimi sene sübut etmek zeruretinden ezab çekirem. Düzdür, sen
yazırsan ki, zeif insan deyilem, ona göre de, ola bilsin ki, bu, mene müyesser
olacaqdı, amma növbeti hefteni özümü burada saxlamalıyam, onu da bilirem ki,
her gün gülerek, daim mene baxa-baxa sanki soruşurlar: “Ola bilermi ki, sen,
heqiqeten de, Vyanaya getmeyeceksen? Bu cür mektub alasan ve getmeyesen?”
Musiqiden başım çıxmır, amma bu musiqini, teessüf ki, bütün musiqiçilerden yaxşı
başa düşürem. Gele bilmedim, çünki iş yerimde heç kesi aldada bilmerem. Daha
doğrusu, işde men yalnız iki sebebe

<< 1 ... 101 102 [103] 104 105 ... 202 >>