bilim.
***
Hamısını yeniden oxudum ve başa düşdüm ki, heç de bunları demek istemirdim.
Ola bilsin ki, lazım olduğu kimi demeyi bacarmadığım üçün men heç de “güclü”
deyilem. Bunu da elave edirem: yeqin ki, ekser memurlardan daha az yalan
demeye qadirem, onlar hamı terefinden edaletsizlikle üzleşdiklerini deyirler, hesab
edirler ki, işde onlar hamıdan çox çalışırlar (eger özümü bu cür hiss etseydim, onda
hesab ele ki, bu, Vyanaya süret qatarını evez edirdi!), düşünürler ki, büro
axmaqcasına idare olunur (o bunu daha yaxşı bacarardı), bu axmaq idareetmenin
neticesinde öz yerinde olmayan dezgah kimidir; o, öz qabiliyyetlerine göreober- ober teker yox, unter-unter teker yerinde işlemelidir ve s. Menim üçün ise büro
mekteb, gimnaziya, universitet, aile kimidir, ümumiyyetle, o canlı insan kimi,
harada oluramsa olum, mesum gözlerle baxır, mene melum olmayan bir qaydada
menimle bağlıdır, amma o, elbette ki, indi eşitdiyim Rinq boyunca geden
adamlardan mene çox yaddır. O mene hedsiz derecede yaddır, mehz bu sebebe
göre ona qarşı çox diqqetliyem, demek olar ki, ona yad olduğumu gizletmirem,
amma bu cür mesumluq meger derk olunurmu – bax, buna göre de aldada
bilmirem.
Yox, men “güclü” deyilem, yaza da bilmirem, heç ne bacarmıram. Sen ise,
Milena, hele bir menden üz de dönderirsen, bilirem, bu, uzunmüddetli
olmayacaqdır. Görürsenmi ki, ürek döyünmese insan çox davam getire bilmez, bes
sen üz dönderende o nece döyünsün?
Kaş bu mektubdan sonra mene teleqram vura bileydin! Bu, xahiş yox, nidadır.
Eger bunu serbest icra ede bileceksense, onda ele. Yalnız onda! (Sen görürsenmi,
bu sözün altından xett çekmirem).
Men yalan demeyimi yüngülleşdiren üçüncü şerti unutmuşam: eger sen
yanımda olarsansa!
Amma onda bu yalan dünyada en mesum yalan olardı – axı direktorun
otağında senden başqa heç kes olmayacaqdı!
Bazar günü
Helelik bilmirem ki, şenbe günündeki axşam mektubu barede ne deyeceksen, hele
uzun müddet de bilmeyeceyem. Heç ne olmamış kimi büroda

<< 1 ... 103 104 [105] 106 107 ... 202 >>