otururam, bazar
günü növbetçiliyidir (qeribe meşğuliyyetdir, oturursan, vessalam, başqaları bu cür
növbetçilikde adi vaxtlarda olduğundan daha az işleyirler, men ise ele adi qayda ile
işleyirem), hava tutqundur, gah yağış yağır, gah da buludlu hava yazmağa mane
olur – qısası her şey kederli ve donuqdur, bunun başqa adı yoxdur. Yazırsan ki,
mende yaşamaq hevesi vardır, amma o bu gün, demek olar ki, yoxdur; axı o
haradan ola biler – bu cür geceden, yaxud bu cür günden sonra? Heç bir şeye
baxmadan qelbimin derinliklerinde o yene de vardır (mehriban sözler, zaman- zaman gelin!), üzde ise o çox azdır. Menim heç özümün de özümden xoşum
gelmir, direktorluğun qapısı önünde otururam, direktor yoxdur, amma birden o,
içeriden çıxıb dese ki: “Siz de menim xoşuma gelmirsiniz, ona göre de sizi işden
qovuram”, onda teeccüb etmerem ve deyerem: “Sağ olun, Vyanaya tecili getmek
üçün bu çox yerine düşdü”. “Bele, – o deyir, – onda siz menim çox xoşuma
gelirsiniz ve men sizi işden qovmuram?” “Ah, – deyirem, – demeli, yene de getmek
olmaz”. “Niye? – o deyir, – Siz menim yene de xoşuma gelmirsiniz ve men sizi
işden qovuram” ve sonsuzluğa qeder bu cür davam edir.
Praqaya qayıdandan sonra, deyesen, birinci defedir ki, sizi yuxuda görürem.
Sübh qabağı qısa ağır bir yuxu idi – xoşagelmez geceden sonra qısa yuxu. Bir azını
xatırlayıram. Biz Praqada idik, Ferdinandştrassla Vilimeke qarşı sahile teref
gedirdik, küçenin o biri terefinden senin hansısa tanışların keçirdi, biz boylanıb
onları baxışlarımızla ötürürdük, sen onlar haqqında danışırdın, deyesen, söz gelib
Krasa98 çatdı. (O, Praqada deyildir, men bilirem, onun ünvanını aydınlaşdırmağa
çalışıram.) Sen hemişeki kimi danışırdın, amma derkolunmaz, elçatmaz olan neyi
ise gizletdin, men heç ne demedim, amma özümü lenetledim, sadece, öz üzerimde
olan leneti dile getirdim. Sonra biz kofe içirdik, deyesen, ora “Union” kafesi idi (axı
o, yol üstünde idi!), bizim stolun arxasında hansısa bir kişi ve bir qız var idi,

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 202 >>