bu
sesi eşidirem, meni bu xoşbextlikden mehrum eleme. Bütün bunlar ne qeder
yaxşıdır! Bilmirem ki, bu nece olur ki, onu gözlerimle oxusam da, qanım derhal her
şeyi heraretle qebul etdi. Hem de maraqlıdır! Heqiqeten de, men ikinci qrupa
aidem: ayaqlarımdakı künde menim varlığımdır ve men razı deyilem ki, sırf mene
aid olan meseleler ictimaileşsin; bir defe kimse mene dedi ki, men qu kimi üzürem,
amma bu kompliment deyildi ve bu, heyecan yaradırdı. Özümü ellerini açaraq
oxucuları senden müeyyen mesafede saxlayan dive benzedirem – onun işi çox
çetindir, o, oxucuları saxlamalıdır ve eyni zamanda her bir sözünü de eşitmek
isteyir, birce saniye de seni gözünden itirmek istemir. Oxucular, yeqin ki, dikbaş,
dehşetli derecede axmaqdırlar, üstelik, qadınlar kimi hele bir qışqırırlar: “Moda
hanı? En nehayet, bes moda hanı? İndiye qeder gördüklerimiz, sadece, “olsa-olsa,
Milenadır”. “Sadece”, ele men de bu “sadece” ile yaşayıram. “Minhauzen
Qibraltarda topları tulladığı kimi, men de qalan her şeyi neheng denize tulladım.
Nece yeni? Bütün qalan dünyanı? Bes aldatmaq? Sen büroda aldatmağı
bacarmırsan? Beli, evvelki kimi orada oturaram, darıxdırıcıdır, sabah da mektub
gelmeyecekdir, bu, yuxuda senden gelen sonuncu xeber idi.
Bazar, axşam
Tez ol, bax, indi ele bir imkanımız vardır ki, her hefte ondan istifade ede bilerik;
evveller men nece de bunu düşünmemişem! Düzdür, men evvelce pasport
almalıyam, bu senin düşündüyün qeder sade mesele deyildir ve Ottlasız100, demek olar ki, mümkün deyildir:
Hansısa bir şenbede, nahardan sonra süret qatarına otururam ve texminen
(sabah deqiq cedveli öyrenerem) gece saat 2-de Vyanada oluram. Sen ise hele
cüme günü Praqaya gelen süret qatarına bazar günü üçün bilet alırsan, mene
teleqram vurursan ki, bilet hazırdır, axı men bu teleqramsız Praqadan çıxa
bilmerem. Sen meni vağzalda gözleyirsen, bizim öhdemizde 4 saat vaxt olur, seher
saat 7-de men yeniden Praqaya gelirem.
Bax bele, düzdür, cemi dörd saat, yorğun halda ve

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 202 >>